Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το ντέρμπι το κέρδισε αυτός που το ήθελε περισσότερο.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπήκαν αποφασισμένοι στο γήπεδο να πάρουν το ματς και τα κατάφεραν.

Έστω με την ψυχή στο στόμα στο τέλος από τις τρεις μεγάλες ευκαιρίες που είχε ο Ολυμπιακός να το ισοφαρίσει.

Και είναι απόλυτα δικαιολογημένα τα πανηγύρια του κόσμου, διότι μία ομάδα χωρίς χρήματα, χωρίς διοίκηση και με αβέβαιο μέλλον έβγαλε νοκ άουτ τον πρωταθλητή Ολυμπιακό της δύναμης, του πλούτου και των καλύτερων παικτών.

Κι αν, μάλιστα, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα με τους -2 βαθμούς, σήμερα θα ήταν κι ένα πόντο πάνω από τον Ολυμπιακό!

Με το μαχαίρι στα δόντια ξεκίνησαν το ντέρμπι οι πράσινοι και μέχρι να σκοράρουν είχαν τον απόλυτο έλεγχο.

Οι Κουλιμπαλί, Χουλτ έβγαιναν συνέχεια μπροστά και έδιναν την ευκαιρία στους Βιγιαφάνιες και Λουντ να συγκλίνουν προς τον άξονα και να βάζουν δύσκολα στους ερυθρόλευκους, οι οποίοι είχαν σε μεγάλη ημέρα τον Σισέ. Ήταν μια άμυνα μόνος του.

Ο Ολυμπιακός είχε παθητικό ρόλο. Τα μπακ του ήταν αναγκασμένα να μένουν πίσω, οι ακραίοι δεν τροφοδοτήθηκαν και ο Φορτούνης με τον Οφόε ήταν  εξουδετερωμένοι από τους Κουρμπέλη, Σιλά.

Ειδικά ο Βέλγος σαν να κρυβόταν. Μηδέν κίνηση και πολλά νεύρα.

Αντίθετα, ο Ελληνας μέσος είχε τη διάθεση να κάνει παραγωγή παιχνιδιού.

Δεν ταιριάζει, πάντως, σε έναν Ολυμπιακό να παρουσιάζει αυτή την εικόνα.

Μιας ομάδας που δεν μπορεί να αλλάξει δύο, τρεις  πάσες της προκοπής και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να παίξει πιο επιθετικά.

Ο σημερινός Ολυμπιακός ήταν άτολμος και κατώτερος των περιστάσεων.

Σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τον Παναθηναϊκό που έβγαζε φωτιές και οι παίκτες του κέρδισαν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες με εξαίρεση αυτές με τον πανταχού παρόν Σισέ.

Μέχρι το γκολ του Βιγιαφάνιες ο Παναθηναϊκός ήταν ο κυρίαρχος του αγώνα και για εμένα έτσι έπρεπε να συνεχίσει.

Διότι και θα κρατούσε τον Ολυμπιακό πίσω και θα ζητούσε ένα ακόμα τέρμα να καθαρίσει το παιχνίδι.

Οι πράσινοι, όμως, γύρισαν πίσω. Αρχικά ο Ουζουνίδης τους φώναζε να κερδίσουν μέτρα, αλλά μετά την αλλαγή του Μολίνς με τον Μουνιέ το ταμπούρωμα ήταν μονόδρομος

Μόλις, πάντως, ο Λεμονής έβαλε τον Ανσαριφάρντ το 4-4-2 του Ολυμπιακού τούς δημιούργησε πολλά προβλήματα.

Ο Ολυμπιακός κυνήγησε το γκολ και μπορούσε να το πετύχει.

Σύμφωνα με τις ευκαιρίες οι ερυθρόλευκοι άξιζαν τον βαθμό, όμως όχι ανάλογα την συνολική τους εικόνα.

Αποδείχθηκε ότι ο Λεμονής το φοβήθηκε πολύ το ντέρμπι.

Η ομάδα ξύπνησε σχετικά αργά και την πάτησε.

Μόνο ο Σισέ τίμησε απόψε τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Οι υπόλοιποι παίκτες κινήθηκαν σε ρηχά νερά.

Ουδεμία σχέση ο Ολυμπιακός με την ομάδα που κέρδισε τον ΠΑΟΚ από το απίστευτο πάθος της.

Με το ίδιο νόμισμα πλήρωσε ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό.

Όλοι οι παίκτες του τριφυλλιού έδωσαν και την ψυχή τους για τη νίκη.

Κομβικοί, όμως, για την ομάδα τους ήταν οι Μολέδο, Βλαχοδήμος και Κουρμπέλης.