Δεν ξέρω πόσοι το έχετε αντιληφθεί, αλλά η άμυνα του πρωτοπόρου Ατρόμητου στηρίζεται σε δανεικούς παίκτες. Στους Χατζηισαϊα, Γιαννούλη από τον ΠΑΟΚ και τον Ρισβάνη από τον Ολυμπιακό.

Ακόμα και ο τερματοφύλακας Γιαννιώτης την τελευταία στιγμή υπέγραψε ως ελεύθερος απο τους ερυθρόλευκους, αλλά λέγεται ότι υπάρχει μία ειδική συμφωνία ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Όπως από τον ΠΑΟΚ προέρχεται και ο Ουάρντα, ο οποίος βγάζει μάτια και κλήθηκε στην εθνική Αιγύπτου που μετά από 28 χρόνια πήρε την πρόκριση για το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Και ως δανεικοί αυτοί οι παίκτες θέλουν να αποδείξουν στις ομάδες τους ότι τους αξίζει η επιστροφή και μία καλύτερη αντιμετώπιση.

Γι΄αυτό και τα δίνουν όλα. Σκίζονται για τον Ατρόμητο και φυσικά για τον εαυτό τους.

Οι δε Χατζηισαϊας, Ρισβάνης έχουν φτιάξει ένα εξαιρετικό δίδυμο που μπορεί να είναι και το καλύτερο της λίγκας.

Η ομάδα τους είναι αήττητη και με τίποτα δεν δέχεται γκολ.

Ο φετινός Ατρόμητος, άλλωστε, έχει ταυτότητα στο παιχνίδι του.

Η φιλοσοφία του είναι να ξεκινά απο τον βαθμό και την θωρακισμένη άμυνα και ανάλογα την εξέλιξη του ματς να κυνηγά και τη νίκη. Όπως έγινε στο Καραϊσκάκη και το ΟΑΚΑ.

Κι είναι αξιοσημείωτο ότι το περασμένο καλοκαίρι άλλαξαν 14 ποδοσφαιριστές.

Κι όμως η ομάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να μονταριστεί και να παρουσιάζει αυτή την εικόνα.

Μιας ομάδας που μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο δυνατά και αποφασισμένη να πουλάει ακριβά το τομάρι της.

Ασφαλώς τεράστια είναι η συμβολή του προπονητή, ο οποίος πολύ γρήγορα κατάλαβε την ελληνική πραγματικότητα.

“Ο στόχος μου είναι να μην είμαι ο πρώτος που θα απολυθεί”, είχε δηλώσει ο Κάναντι όταν ο Ατρόμητος δεν βλεπόταν στα φιλικά.

Και να τώρα που η ομάδα του φιγουράρει μόνη πρώτη στη βαθμολογία.

Δεν ξέρω αν ο Ατρόμητος εξελιχθεί σε Λέστερ και μακάρι για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αλλά τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του είναι εντυπωσιακά.

Η ομάδα των δανεικών αποφεύγει τα πολλά πολλά και με σκληρή δουλειά στέλνει πολλαπλά μηνύματα.

Αν μη τι άλλο δείχνει τον δρόμο για την επιτυχία.