Ένα γκολ ζητούσαν οι οπαδοί της ΑΕΚ στις εξέδρες του Σαν Σίρο και καλά έκαναν.

Έβλεπαν ότι η αγαπημένη τους ομάδα μπορούσε να σκοράρει και ήθελαν ακόμα και τη νίκη.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τους ΑΕΚτζήδες, διότι η εικόνα της ομάδας τους ήταν τέτοια που σου έδινε την εντύπωση ότι η ισοπαλία ίσως και να είναι επιτυχία για τη Μίλαν!

Κατ’ αρχάς οι Ιταλοί ήταν όπως τους περίμενα. Λίγα πράγματα.

Διαθέτουν μερικούς ποιοτικούς παίκτες, όπως ο Αντρέ Σίλβα, ο Σούσο, ο Κάλινιτς, ο πιτσιρικάς Κουτρόνε και στην άμυνα ο Μπονούτσι, αλλά ακόμα θέλουν δουλειά για να φτιάξουν ομάδα.

Η ΑΕΚ όχι μόνο στάθηκε με αξιοπρέπεια, αλλά τους ζόρισε για τα καλά.

Ναι μεν η Ενωση κατέβηκε με καθαρά αμυντικούς προσανατολισμούς, όμως δεν έπαιξε κατενάτσιο, κράτησε μπάλα, έφευγε στην κόντρα και μπορούσε να  ανοίξει το σκορ από το πρώτο ημίχρονο.

Και η Μίλαν έχασε ευκαιρίες, οι οποίες, όμως, δεν ήταν προϊόν οργανωμένης προσπάθειας, αλλά δημιουργήθηκαν κυρίως από τις ατομικές ικανότητες των παικτών και τα όποια λάθη έγιναν στην άμυνα της ελληνικής ομάδας.

Ο Χιμένεθ έστησε πολύ σωστά την ομάδα και, μάλιστα, ρίσκαρε, διότι ο Μπακάκης δεν είχε ξαναπαίξει σαν τρίτο στόπερ.

Συν ότι ο Τζανετόπουλος αγωνίστηκε στο κέντρο της άμυνας και είχε τον πρώτο ρόλο.

Και το παλικάρι τα πήγε εξαιρετικά κι έδωσε απαντήσεις.

Οι Γκάλο, Λόπες ήταν στα άκρα και όταν η ΑΕΚ αμυνόταν η τριάδα πίσω γινόταν πεντάδα.

Δυο καθαροί κόφτες, ο Σιμόες με τον Γιόχανσον, ο Μάνταλος μπροστά τους και ελεύθεροι ο Χριστοδουλόπουλος με τον Λιβάγια.

Και οι δύο, όμως, είχαν εντολή να γυρίζουν πίσω, να μαρκάρουν και να καλύπτουν χώρους.

Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ έδωσε ρεσιτάλ αμυντικής λειτουργίας.

Η Μίλαν πήρε μέτρα και ανέβηκε στην επανάληψη όταν οι παίκτες της συνειδητοποίησαν ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα και οι παίκτες της Ενωσης έπαιξαν πιο σφιχτά έξω από την περιοχή τους.

Κι όντως έκαναν τις ευκαιρίες τους. Έπεσαν, όμως, σε έναν εκπληκτικό Ανέστη, ο οποίος έκανε το παιχνίδι της ζωής του και μπράβο του.

Το παιχνίδι πήγε την ΑΕΚ διότι πρώτα είχε σαν στόχο να μην χάσει και το προσέγγισε από την αμυντική σκοπιά.

Γι’ αυτό και αν το κυνηγούσε περισσότερο ίσως και να κέρδιζε.

Η Μίλαν είχε πολλά προβλήματα στην κόντρα, αλλά κι όταν οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν την μπάλα στα πόδια τους. Δεν τους την έπαιρναν εύκολα.

Ήταν μια θαυμάσια ενωσίτικη βραδιά στο Μιλάνο.

Ο Ανέστης με τον Τζανετόπουλο ήταν το κάτι άλλο, όμως σχεδόν όλοι οι παίκτες τα έδωσαν όλα και η ΑΕΚ ήταν πολύ δυνατή, μαχητική, ουσιαστική.

Μια ομάδα από ατσάλι που ήξερε τι ζητούσε.