Στην ΑΕΚ προσπαθούν να λύσουν το συμβόλαιο του Αλμέιδα και ταυτόχρονα ψάχνουν έναν σέντερ φορ που θα μπορέσει να καλύψει επάξια το κενό που άφησε ο Αραούχο.

Προκύπτουν, όμως, πολλά εύλογα ερωτηματικά που θολώνουν το σκηνικό.

Κατ’ αρχάς, γιατί στον Αλμέιδα έγινε κλειστό διετές συμβόλαιο;

Δεν έβλεπαν ότι η καριέρα του ήταν πτωτική και υπήρχε ο κίνδυνος να αποτύχει και στην ΑΕΚ;

Χώρια που σε αυτή την ηλικία και με αυτό το παρουσιαστικό δεν του δίνεις 500 χιλιάρικα.

Βάζεις ρήτρες και σε όποιον γουστάρει…

Το γνωρίζω ότι η ΑΕΚ ήταν στριμωγμένη και δεν είχε αρκετές λύσεις, όμως χειρίστηκε λάθος την περίπτωση του Πορτογάλου.

Όσον αφορά τον Πέκχαρτ, γιατί έφυγε; Μια χαρά τα πήγε και θα μπορούσε να παραμείνει σαν εναλλακτική λύση.

Μέχρι και βασικός θα έπαιζε, διότι έχει το γκολ και ήταν αποδεκτός μέσα στην ομάδα.

Έπειτα ο Χιμένεθ δεν ήξερε ότι ο Λιβάια δεν είναι σέντερ φορ;

Γιατί τον πήρε ενώ γνώριζε ότι μετά τον Πέκχαρτ θα έφευγε και ο Αλμέιδα;

Ενώ η ΑΕΚ έκανε γρήγορες και καλές μεταγραφικές κινήσεις, στο νευραλγικό κομμάτι της επίθεσης τα έχει μπλέξει.

Υπάρχει χρόνος να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά απαιτούνται χρήματα και φυσικά σωστές επιλογές.

Όχι να παίρνεις τον Λιβάια για αντι-Αραούχο, να την πατάς και μετά να γυρίζεις το έργο.

Ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο και σε αυτό ευθύνονται και ο προπονητής και η διοίκηση.

Η απόκτηση στράικερ είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη, ενώ επιμένω ότι η Ενωση έχει μεγάλη ανάγκη από έναν χαφ επιπέδου.

Έναν παίκτη με προσωπικότητα, ο οποίος θα κάνει τη διαφορά.

Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι καλό, όμως δεν διαθέτει τον παίκτη κλάση.

Ακόμα και ο Αραούχο είναι σκάλες ανώτερος από τους παίκτες της ΑΕΚ και γι’ αυτό με την παρουσία του ανέβασε θεαματικά την ομάδα.

Τέτοιους ποδοσφαιριστές χρειάζονται οι ελληνικές ομάδες και θέλει να βλέπει η εξέδρα.