Είχα πολύ καιρό να δω ένα παιχνίδι μπάσκετ που οι ομάδες πήγαιναν στο σκορ χέρι χέρι.

Άιντε δύο, τρεις φορές να ξέφυγε ο Παναθηναϊκός 5, 6 πόντους κι άλλες μία, δύο οι Ρώσοι.

Από την αρχή μέχρι το τέλος ο αγώνας  ήταν αμφίρροπος και φυσικά πολύ υψηλού επιπέδου.

Είδαμε ένα μεγάλο ματς ανάμεσα σε δύο από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε, διότι ήθελε τη νίκη περισσότερο κι αυτό φάνηκε προς το τέλος της κανονικής περιόδου.

Εκεί οι παίκτες του έβγαλαν ψυχή και τα έδωσαν όλα.

Ακόμα και το λάθος που έγινε στην τελευταία πάσα του Μπουρούση προς τον Τζέιμς ήταν προϊόν της τρομερής δίψας τους για τη νίκη.

Αυτή η νίκη δεν μπορεί να περάσει στα ψιλά.

Η ΤΣΣΚΑ είναι ομαδάρα, με παικταράδες και προπονηταρά.

Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσει την ήττα.

Πόσο, μάλλον, από έναν Παναθηναϊκό που από την αρχή της σεζόν πέρασε πολλά με τραυματισμούς και την αλλαγή προπονητή.

Κι όμως, το τριφύλλι στάθηκε στο ύψος του.

Έδειξε πόσο βαριά είναι η φανέλα του και φυσικά τι παίκτες διαθέτει.

Όπως αυτός ο απίθανος Τζέιμς, ο μεγάλος σκόρερ Ρίβερς, ο ασυγκράτητος Γκιστ.

Το έχω γράψει αρκετές φορές. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει εξαιρετικό ρόστερ, παίκτες με πλούσιο ταλέντο.

Αυτό που του λείπει είναι να γίνει πιο συμπαγής, πιο σκληροτράχηλος.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι πράσινοι έπαιξαν καλύτερη άμυνα και έδειξαν στοιχεία ομαδικότητας.

Ασφαλώς τους βοήθησε πολύ ο κόσμος που ήταν συγκλονιστικός και στα κρίσιμα σημεία ήταν ο 6ος παίκτης.

Αξίζουν πολλά μπράβο στον Πασκουάλ και τους παίκτες γι’ αυτόν τον θρίαμβο της ομάδας τους που την οδηγεί σε πλεονέκτημα έδρας.

Θα είναι τεράστια επιτυχία για το ελληνικό μπάσκετ και κατ’ επέκταση για την χώρα μας να έχουμε δύο ομάδες μας στην πρώτη τετράδα και να φλερτάρουν με το φάιναλ φορ.