Την ψυχή μας έβγαλε ο Παναθηναϊκός μέχρι να πάρει το ματς στη Βιτόρια.

Για 30 λεπτά ήταν συγκλονιστικός και στο τελευταίο δεκάλεπτο τα έκανε μαντάρα και έπαιξε με τη φωτιά.

Λες και οι παίκτες του δεν ήθελαν να κερδίσουν.

Ο ένας συναγωνιζόταν τον άλλο στο πιο χοντρό λάθος.

Πάλι καλά που δεν κάηκε και πήρε μια τεράστια νίκη που τον έφερε στην τέταρτη θέση μαζί με την Φενέρ του Ομπράντοβιτς και του δίνει βάσιμες ελπίδες για πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά.

Κι επειδή το έργο της ανεξήγητης καθίζησης το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, καλά θα κάνει ο Πασκουάλ να ασχοληθεί πιο σοβαρά με το θέμα της συγκέντρωσης.

Ίσως οι παίκτες να θέλουν ψυχολόγο και το λέω σοβαρά.

Όλες, άλλωστε, οι μεγάλες ομάδες διαθέτουν ανάλογους επιστήμονες για την υποστήριξη των αθλητών.

Δεν είναι κακό. Ίσα ίσα το αντίθετο. Θα τους βοηθήσει, διότι χάνονται και η ομάδα αποσυντονίζεται…

Είναι φοβερό να προηγούνται ακόμα και με 20 πόντους, να έχουν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα και ξαφνικά να παθαίνουν μπλακ άουτ.

Θα ήταν κρίμα κι άδικο να χαθεί αυτό το παιχνίδι στο οποίο από την αρχή ο Παναθηναϊκός μπήκε με τον αέρα της ανώτερης ομάδας και το έδειξε στο παρκέ.

Πήρε γρήγορα διαφορά, ήταν φοβερός στην άμυνα, αποτελεσματικός στην επίθεση και οι παίκτες του έπαιξαν με πάθος κι έβγαλαν ενέργεια και θαυμάσιες συνεργασίες.

Ο Πασκουάλ διαθέτει εξαιρετικό ρόστερ, από τα καλύτερα στην Ευρωλίγκα, όμως το πρόβλημα είναι ότι ακόμα το σύνολο δεν μπορεί να υπερτερήσει των ατομικών προσπαθειών.

Κι αυτό ενδεχομένως να παίζει τον ρόλο του στην αλλαγή σκηνικού προς το τέλος σε αρκετά παιχνίδια.

Το τριφύλλι είχε πολύ μεγάλη ανάγκη αυτή τη νίκη μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα.

Όχι μόνο για τους βαθμούς, αλλά και για να ανέβει η ψυχολογία των παικτών ενόψει της πολύ πιο απαιτητικής συνέχειας.

Θυμίζω ότι και στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ και στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ ο Παναθηναϊκός έκανε σπουδαία ματς, όμως στο τέλος λύγισε.

Απόψε απέδειξε ότι διαθέτει μέταλλο και είναι ικανός για όλα…