Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του Παναθηναϊκού θα περίμενε τόσο εύκολη νίκη σε βάρος του αιωνίου.

Ένα «πτώμα» ήταν ο Ολυμπιακός με μοναδική τελική σε όλο το ματς ένα γυριστό σουτ του Ανσαριφάρντ στις πολυκατοικίες της Θύρας 13!

Το σκορ αδικεί τους πράσινους που άνετα θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει με περισσότερα γκολ.

Έχασαν αρκετές ευκαιρίες και έδωσαν τη δυνατότητα στον επανεμφανιζόμενο Καπίνο να διακριθεί.

Ήταν, άλλωστε, ο μόνος παίκτης του Ολυμπιακού που στάθηκε όρθιος.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε διότι ήθελε τη νίκη πολύ περισσότερο και το έδειξε από την πρώτη φάση του αγώνα.

Ο Ουζουνίδης είχε δώσει εντολή για φουλ επίθεση και πρέσινγκ ψηλά.

Έτσι από την αρχή το τριφύλλι είχε την πλήρη υπεροχή, πίεσε πολύ τους ερυθρόλευκους και το γκολ του Μπεργκ  ήρθε φυσιολογικά.

Και, μάλιστα, αντί ο Ολυμπιακός να αντιδράσει, ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που συνέχισε να έχει την κατοχή της μπάλας και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για το 2-0.

Στον εξαιρετικό ρυθμό του έπαιξαν σπουδαίο ρόλο ο Μπεργκ, ο οποίος γύριζε πίσω κι έσπαγε τη μπάλα, ο Βιγιαφάνες που ήταν παντού στην επίθεση και ιδιαίτερα με τον Κουλιμπαλί βρισκόταν με κλειστά μάτια, και ο Εμποκού.

Ο Αφρικανός έδειξε μεγάλη ποιότητα. Από τις κινήσεις και τις ντρίμπλες του μέχρι τα κτυπήματα από τα στημένα.

Από εκεί και πέρα τρομερό ματς στον άξονα έκανε το δίδυμο Ζέκα, Κουρμπέλη.

Ο αρχηγός έτρεχε ασταμάτητα, κάλυπτε χώρους  και ήταν σκυλί, ενώ ο Κουρμπέλης έκοβε, μοίραζε και έπαιξε με πολύ μυαλό.

Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου ήταν εξαιρετικός σαν σύνολο.

Οι γραμμές του κοντά και με καθαρό μυαλό παρά τον φανατισμό του ντέρμπι.

Ο Ολυμπιακός ήταν ανύπαρκτος. Ο Μάρτινς με τον Σεμπά εκτός ματς και ο Τσόρι κακώς προωθημένος χωρίς να παίρνει τη μπάλα.

Κάποια στιγμή γύρισε πιο πίσω, αλλά και πάλι ελάχιστα πράγματα.

Όπως και από τους υπόλοιπους παίκτες που απλά παρακολουθούσαν τον ρυθμό των πρασίνων.

Στην επανάληψη η ομάδα του Ουζουνίδη επιχείρησε να διαχειριστεί το ματς, όμως και πάλι έφτασε κοντά στο γκολ.

Αντίθετα με τον Ολυμπιακό που παρά τις αλλαγές του Βούζα ήταν προβλέψιμος και ακίνδυνος.

Η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε ιδιαίτερα.

Πιο πολύ έδειχνε να έρχεται το 2-0 παρά η ισοφάριση από μια ομάδα σκιά του εαυτού της.

Μόνο από τις φανέλες καταλάβαινε κανείς ότι αυτός ήταν ο Ολυμπιακός…

Η ομάδα του Πειραιά πάει από το κακό στο χειρότερο και έχει πικράνει πολύ τον κόσμο της.

Δεν είναι μόνο τα συνεχή αρνητικά αποτελέσματα, αλλά και το κακό ποδόσφαιρο που παίζει.

Οι παίκτες του μοιάζουν κουρασμένοι, πελαγωμένοι και ξένοι μεταξύ τους.

Μια ομάδα ασύνδετη, άνευρη, ανήμπορη να βγάλει συνεργασίες και να παίξει απλά σωστή μπάλα.

Υπήρχαν διαστήματα που οι πρωταθλητές έμοιαζαν να εύχονται από μέσα τους να τελειώσει το ματς μόνο με 1-0.

Τόσο απογοητευτική ήταν η εικόνα τους σαν ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε κατά κράτος τον Ολυμπιακό, όμως απλά πήρε τρεις βαθμούς.

Σημασία έχει να δείχνει αυτό το πρόσωπο σε όλα τα ματς.

Αυτό, άλλωστε, σημαίνει πρωταθλητισμός.

Ασφαλώς μία νίκη σε βάρος του Ολυμπιακού δεν είναι μικρό πράγμα, όμως ο κόσμος του τριφυλλιού έχει ανάγκη από  διάρκεια στην καλή απόδοση και τίτλους.