Ο βασικός στόχος του Ολυμπιακού είναι να πάρει το πρωτάθλημα κι αν μπορέσει να κάνει το νταμπλ. Από εκεί και πέρα δεν θα έρθει η καταστροφή αν αποκλειστεί από την Μπεσίκτας.

Στο κάτω κάτω κατάφερε να φτάσει στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ κι αυτό είναι επιτυχία.

Και για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και για τον Ολυμπιακό των τριών αλλαγών στην τεχνική του ηγεσία σε διάστημα οκτώ μηνών!

Η ρεβάνς στην Πόλη θα είναι δύσκολη, διότι η Μπεσίκτας είναι ομάδα με ποιότητα,  όμως ο Ολυμπιακός δεν είναι χαμένος από χέρι.

Όχι μόνο λόγω αποτελέσματος που είναι ανοιχτό, αλλά και εμπειρίας. Σαν φανέλα η ελληνική ομάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την τούρκικη.

Ασφαλώς ο τωρινός Ολυμπιακός δεν είναι η δυνατή ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά έχει μέταλλο και χαρακτήρα για να παλέψει κι ό,τι βγει.

Με την ευκαιρία, πάντως, των δύο αγώνων του Ολυμπιακού με την Μπεσίκτας, καλό θα είναι οι ιδιοκτήτες των μεγάλων ελληνικών ΠΑΕ να πάρουν μια γεύση γιατί οι γείτονές μας έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια να αλλάζουν επίπεδο και να φτιάχνουν ομαδάρες.

Η αντίπαλος των ερυθρολεύκων, που δεν είναι η μεγάλη δύναμη στην Τουρκία, πήρε παίκτες από το πάνω ράφι και απέκτησε προσωπικότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στέφθηκε πρωταθλήτρια μετά από επτά χρόνια και είναι το φαβορί για να ξαναπάρει τον τίτλο.

Σεβαστή η δουλειά του προπονητή, όμως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στους παικταράδες.

Στους αμυντικούς Μαρσέλο, Αντριάνο, τους Ταλίσκα, Ινλέρ στον άξονα και τους Κουαρέσμα, Αμπουμπακάρ στην επίθεση.

Αυτό πρέπει να κάνει και ο Ολυμπιακός. Να φέρει στην ομάδα του παίκτες με ποιότητα και ειδικό βάρος που θα κάνουν τη διαφορά. Και να επιλέξει μεγάλα ονόματα και στις τρεις γραμμές, έτσι ώστε να υπάρχει στην ομάδα του ισορροπία.

Καλά και άξια τα παιδιά που προώθησε ο Μπέντο από την Ακαδημία, όμως κάθε φιλόδοξη ομάδα έχει ανάγκη τους μεγάλους παίκτες.

Πάρτε παράδειγμα τον Καμπιάσο που κακώς τόσο καιρό δεν έπαιζε.

Με την απόδοσή του εξέθεσε τον πρώην προπονητή του. Με την Μπεσίκτας ο Αργεντίνος τα έκανε όλα.

Νοικοκύρεψε το κέντρο, οργάνωνε την ομάδα, ήταν ο  προπονητής της εντός αγωνιστικού χώρου, ανέβαζε ψυχολογικά τους μικρούς, έδινε συμβουλές στους συμπαίκτες του, σκόραρε κιόλας.

Παίκτες με τέτοια λάμψη έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και ο κάθε Ολυμπιακός.

Κι αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του Μπέντο που είχα επισημάνει από τα Χριστούγεννα.

Ότι αγνόησε τα ονόματα και στέρησε από τους πιτσιρικάδες να μάθουν πολλά πράγματα από αυτούς.

Διότι, όπως και να το κάνουμε, δίπλα σε έναν Καμπιάσο και σε έναν Τσόρι ο μικρός θα διδαχθεί τα μυστικά του …επαγγέλματος.

Όταν, λοιπόν, σαν προπονητής έχεις την τύχη να δουλεύεις με παίκτες αξίας, τους εκμεταλλεύεσαι διπλά.

Και να φτιάξεις καλύτερη ομάδα και να ψηθούν κοντά τους τα παιδιά που κατά την άποψή σου αξίζουν.

Με σωστή διαχείριση ο Μπέντο θα ήταν ακόμα στον Ολυμπιακό. Δεν χρειαζόταν να ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά δύο, τρεις και τέσσερις μικρούς.

Έναν, έναν έπρεπε να ετοιμάζει, έτσι ώστε η ομάδα να μην χάνει την ταυτότητά της και σιγά σιγά να αναδεικνύει τη νέα φουρνιά.

Στην πορεία ο Πορτογάλος «χάθηκε» κι όταν συνειδητοποίησε ότι δεν αντέχει την πίεση του ονόματος του Ολυμπιακού δρομολόγησε ο ίδιος το φινάλε του.

ΥΓ.: Το κείμενο δημοσιεύεται στην Realnews