Όταν ο ΠΑΟΚ πήγαινε από νίκη σε νίκη έγραψα ότι θα τον κρίνω καλύτερα μόλις τον δω στα δύσκολα, η, αν προτιμάτε, στα ματς που λειτουργεί κάτω υπό πίεση.

Και σήμερα στο Καυτανζόγλειο απέτυχε να κερδίσει και διατηρήθηκε η παράδοση που θέλει τον Ηρακλή να είναι αήττητος από το μακρινό 1998!

Ο ΠΑΟΚ δεν τα κατάφερε ούτε με την Ξάνθη για το πρωτάθλημα, ούτε με την Σάλκε στην Τούμπα.

Κι αυτό σημαίνει ότι η ομάδα του Ίβιτς ακόμα δεν είναι έτοιμη για να κάνει την υπέρβαση.

Η ισοπαλία με τον Ηρακλή είναι σαν ήττα και ταυτόχρονα μαχαιριά για τον ΠΑΟΚ τον εκατομμυρίων.

Όταν οι απλήρωτοι παίκτες ενός πολύ προβληματικού Ηρακλή στέκονται όρθιοι, τότε ο ΠΑΟΚ είναι άξιος της μοίρας του.

Κι αν ο δικέφαλος φωνάζει για ένα πέναλτι που μπορούσε να το δώσει ο διαιτητής, το γκολ που πέτυχε ήταν οφσάιντ.

Ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούται να ζητά το άλλοθι της διαιτησίας.

Σήμερα δεν είχε καμιά σχέση με την ομάδα που  κέρδιζε τα προηγούμενα ματς, αλλά έπαιζε και μπάλα.

Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο ο δικέφαλος είχε τα χάλια του. Δεν βλεπόταν.

Οι παίκτες του δεν ήταν στα καλά τους και στον πάγκο ο προπονητής δεν είχε ιδέες για να αλλάξει την κατάσταση.

Στην αρχή μετά το 0-1 ο ΠΑΟΚ είχε την ευκαιρία να κλειδώσει το ματς με ένα δεύτερο τέρμα, όμως και στο τέλος ο Ηρακλής βρέθηκε κοντά στο 2-1.

Τα συγχαρητήρια τα αξίζουν οι γηπεδούχοι που τα έδωσαν όλα και πήραν ένα σπουδαίο πόντο στην προσπάθεια που κάνουν να αποφύγουν τον υποβιβασμό. 

Σε κανένα σημείο του ματς δεν φοβήθηκαν τον μεγάλο αντίπαλό τους, έκαναν ό,τι μπορούσαν και  η πίστη τους στο θετικό αποτέλεσμα τους δικαίωσε…