Στον Παναθηναϊκό δεν άξιζε να χάσει το ματς στην Ξάνθη και θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον τον βαθμό, ίσως και τους τρεις.

Ήταν καλύτερος, αδικήθηκε από τη διαιτησία και δέχθηκε ένα καταπληκτικό γκολ στην μοναδική, ουσιαστικά, καλή φάση της ακριτικής ομάδας για να σκοράρει.

Ο δε Βασιλακάκης έχει φτιάξει παράδοση να σημειώνει γκολ  σε βάρος των πρασίνων.

Σαν αποτέλεσμα η νίκη της Ξάνθης, έστω κι αν την “έκλεψε”, δεν θεωρείται έκπληξη, διότι φέτος πραγματοποιεί ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα και είναι δυνατή ομάδα..

Το τριφύλλι, όμως, είχε ανέβει τον τελευταίο καιρό και η χθεσινή εικόνα του ήταν καλή.

Είχε την κατοχή της μπάλας, πίεσε τους γηπεδούχους, όμως είχε πρόβλημα στην τελική προσπάθεια.

Δύο από τα ατού του δεν τράβηξαν κι αυτό έπαιξε τον ρόλο του.

Αναφέρομαι στον Μπεργκ και τον Βιγιαφάνες, ο οποίος είχε πολλά νεύρα.

Σαφώς σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι διαιτητικές αποφάσεις και περισσότερο τα δύο ανύπαρκτα οφσάιντ που καταλογίστηκαν και ενδεχομένως να στέρησαν από τον Παναθηναϊκό τουλάχιστον ένα τέρμα.

Στο πρώτο ο Σουηδός έφευγε μόνος του προς τον γκολκίπερ της Ξάνθης και συνήθως τα τετ α τετ δεν τα χάνει… 

Από εκεί και πέρα, όμως, η ήττα δεν παύει να είναι ήττα. Κακό αποτέλεσμα.

Διότι αν η μία ανάγνωση του αποτελέσματος είναι η διαιτησία, η άλλη έχει να κάνει με τον βαθμό δυσκολίας που είχε το ματς

Άλλο να μην έχεις πίεση και να ρίχνεις τεσσάρες σε ομάδες χωρίς κίνητρα, όπως ο Αστέρας και ο Παναιτωλικός, και διαφορετικό να παίζεις μέσα στην Ξάνθη και να πηγαίνεις για το διπλό που το χρειάζεσαι για πολλούς λόγους.

Ο Ουζουνίδης ήξερε πολύ καλά ότι ο αγώνας θα είναι απαιτητικός, διότι η Ξάνθη είναι μια σφιχτή ομάδα, παίζει σωστά πίσω από τη μπάλα και φεύγει στην κόντρα. Όπως μπήκε και το γκολ.

Άρα, όφειλε να έχει προετοιμάσει πολύ καλύτερα την ομάδα του, η οποία έδειξε διάθεση, έβγαλε τρεξίματα, όμως κάπου οι παίκτες της είχαν πιστέψει ότι με τον άλφα η, βήτα τρόπο θα το πάρουν το τρίποντο.

Και στο τέλος έχασαν και έκαναν ένα βήμα πίσω. 

Φως φανάρι ότι κάποιοι παίκτες δεν είχαν διαβάσει σωστά τον αγώνα.

Ίσως και να παρασύρθηκαν από αυτά που λέγονται τον τελευταίο καιρό ότι η ομάδα του Λουτσέσκου έχει κουραστεί και κάνει κοιλιά. Πολύ πιθανό.

Εγώ, πάντως, είδα μια Ξάνθη πειθαρχημένη, οργανωμένη, σοβαρή, ουσιαστική και αποτελεσματική.

Το τι λέει και γράφει ο καθένας τα ακούω  βερεσέ.

Ο καθρέπτης κάθε ομάδας είναι ο αγωνιστικός χώρος και αξίζουν πολλά μπράβο στον Ρουμάνο τεχνικό και τον Πανόπουλο γι’ αυτά που έχουν πετύχει μαζί.

Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό το θέμα είναι ότι θα πρέπει να βρει διάρκεια και σταθερότητα στην καλή απόδοσή του.

Με συνεχή σκαμπανεβάσματα δεν πρόκειται να πάει πουθενά.

Και ειδικά να βελτιωθεί αισθητά μακριά από τη Λεωφόρο.

Δεν φτάνει η επιθυμία για τη νίκη. Η ομάδα πρέπει να το δείχνει ότι θέλει να κερδίζει, να παίζει πιο δυνατά και να επιβάλλεται στον αντίπαλο.

Υποτίθεται ότι είναι Παναθηναϊκός…