Ήταν η τρίτη συνεχόμενη φορά που η ΑΕΚ κέρδισε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, άρα αυτό δεν είναι τυχαίο.

Σημαίνει ότι έχει αρχίσει να του παίρνει για τα καλά τον αέρα και, μάλιστα, σε γήπεδο που δεν νιώθει και δεν είναι έδρα όπως το Καραϊσκάκη.

Μια νίκη που ανεβάζει στα ύψη την ψυχολογία της Ενωσης και του κόσμου της.

Αντίθετα, ο Ολυμπιακός απογοήτευσε τους οπαδούς του κι ας φωνάζει για τη διαιτησία που έχει δίκιο.

Για τις πολλές κίτρινες κάρτες που έδωσε ο Μάνταλος γρήγορα στους αμυντικούς του, για το οφσάιντ του Αραούχο και το καθαρό πέναλτι όταν στο 50 ο Λαμπρόπουλος τράβηξε μέσα στην περιοχή τον Μποτία.

Κι αν οι ερυθρόλευκες κάρτες ήταν σωστές, τότε ο διαιτητής έκανε τεράστιο λάθος που χαρίστηκε στο πρώτο ημίχρονο σε παίκτες της ΑΕΚ όπως ο Σιμόες, ο Ντίντακ και ο Αραούχο.

Αφήνω, όμως, τη διαιτησία που έτσι κι αλλιώς θα μας απασχολήσει για αρκετές μέρες.

Έλεγα για τον Ολυμπιακό ότι δεν ήταν καλός κι αυτό αποτυπώνεται στις ανύπαρκτες ευκαιρίες, αλλά και στην κακή του δημιουργία.

Ναι μεν έγιναν πολλά φάουλ στον Φορτούνη και τον Μάρτινς, όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία.

Η μεγάλη και καλή ομάδα φαίνεται σε αυτά τα καυτά παιχνίδια και ο Ολυμπιακός υστέρησε.

Μέχρι το 1-0 έδειξε ότι τουλάχιστον αμυντικά μπορεί να σταθεί, όμως μετά έδειξε τις κτυπητές αδυναμίες του και στις τρεις γραμμές.

Κι όσο περνούσε η ώρα που έπαιζε και με παίκτη λιγότερο, περισσότερο θα μπορούσε να σκοράρει η ΑΕΚ παρά να ισοφαρίσουν οι ερυθρόλευκοι.

Η Ενωση πήρε το ματς διότι το ήθελε περισσότερο.

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα φάνηκε πόσο παθιασμένα μπήκαν στο ματς οι παίκτες της.

Με τα μαχαίρια στα δόντια σε αποστολή αυτοκτονίας.

Έτσι έμοιαζαν οι κιτρινόμαυροι, οι οποίοι είχαν σχέδιο να πάνε τον αγώνα στη δύναμη κι αυτό τους βγήκε.

Αλλά κατάφεραν να σκοράρουν με το φάουλ του Αϊντάρεβιτς, συν τις δύο μεγάλες ευκαιρίες που έχασε ο Αραούχο.

Η ΑΕΚ, δηλαδή, έδειξε ανώτερη και στο δημιουργικό κομμάτι κι αν στην επανάληψη δεν πρόσεχε περισσότερο την άμυνά της, με πιο καθαρό μυαλό θα είχε πετύχει και δεύτερο τέρμα.

Ενδιαφέρθηκε, όμως, να κρατήσει το 1-0 και δεν δυσκολεύτηκε.

Αυτό το ματς χαρακτηρίστηκε από την τρομερή ένταση που υπήρχε μεταξύ των παικτών και ειδικά του διδύμου Φιγκέιρας, Αραούχο.

Έγιναν πολλά σκληρά, μέχρι αντιαθλητικά φάουλ και φυσικά ούτε λόγος για ποιότητα.

Θύμισε ντέρμπι άλλων εποχών που δεν παιζόταν ποδόσφαιρο, αλλά ξυλίκι και ο αγώνας κρινόταν στο γκολ.

Στον Χιμένεθ του βγήκε ο Βράνιες σαν δεξί μπακ, ενώ ο Αϊντάρεβιτς δεν μπόρεσε να βοηθήσει ανασταλτικά όσο θα το έκανε ο Γιόχανσον που ξέρει καλύτερα το παιχνίδι του Σιμόες.

Επίσης ο Ισπανός απέτυχε στην έμπνευση Μπακασέτα.

Ο Χριστοδουλόπουλος είναι σε φόρμα και το απέδειξε όταν μπήκε σαν αλλαγή.

Ο Βινίσιους επιστρατεύτηκε από τα αριστερά σαν δεύτερο μπακ χαφ για να μην πάρει πρωτοβουλίες το δίδυμο Φιγκέιρας, Μανθάτη κι αυτό μου άρεσε από τον προπονητή των νικητών.

Ο Μπέντο αντιλήφθηκε τα δύσκολα και γι’ αυτό έριξε στο ματς τους πιο έμπειρους παίκτες, οι οποίοι όμως δεν ανταποκρίθηκαν.

Κι όταν χρειάστηκε να μπουν κάποιοι παίκτες για να πάρουν την ομάδα πάνω τους και να της δώσουν ζωντάνια και ρυθμό, ο Πορτογάλος έβαλε τους τρεις μικρούς.

Την ώρα που το ματς βγάζει φωτιές τι να σου κάνουν αυτά τα παιδιά …

Να η κακή του διαχείριση στο ρόστερ. Δεν έπρεπε σε ένα τέτοιο ματς να βρίσκονται έστω στον πάγκο Τσόρι, Μάριν και Καμπιάσο;

Φωνάζει ο κόσμος κι έχει 100% δίκιο. Έχει ξενερώσει με τον Μπέντο και την ομάδα γενικότερα.