Το γκολ της ισοφάρισης της Κέρκυρας που ο Επστάιν πέρασε τον Μαρινάκη σαν να μην υπήρχε αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του Παναθηναϊκού ως ομάδα.

Στα δικά μου μάτια η τωρινή ομάδα είναι τρεις και τέσσερις ταχύτητες κάτω από τον παλιό Παναθηναϊκό.

Αν δεν πέσουν λεφτά για σοβαρή ενίσχυση του το τριφύλλι θα εξακολουθήσει να βολοδέρνει.

Απόψε στην Κέρκυρα είχε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Μπεργκ να πάρει το ματς, όμως θα μπορούσε και να το χάσει.

Η ομάδα του Γρηγορίου σε κανένα σημείο του ματς δεν φοβήθηκε, είχε ψυχολογία και αγωνίστηκε για να κερδίσει.

Της αξίζουν συγχαρητήρια, διότι η Κέρκυρα απέδειξε ότι φέτος έχει γίνει σωστή δουλειά και τα τελευταία θετικά της αποτελέσματα δεν είναι τυχαία.

Οι Φαίακες έβαλαν δύσκολα στον Παναθηναϊκό που αν και προηγήθηκε παρουσίασε αδυναμίες στην αμυντική του λειτουργία και φάνηκε αδύναμος να μπει στη θέση του οδηγού.

Οι πράσινοι πήραν μέτρα στο τελευταίο 20άλεπτο, όμως και πάλι δεν είχαν σιγουριά στα μετόπισθεν.

Ασφαλώς ο Παναθηναικός δεν έχει το χάλι όπως με Στραματσιόνι, όμως δεν πείθει ότι είναι ομάδα με μεγαλύτερες δυνατότητες.

Οι μοναδικοί ποιοτικοί του παίκτες είναι ο Μπεργκ και ο Βιγιαφάνες και σιγά σιγά μπαίνει στο νόημα και ο Κουρμπέλης.

Από εκεί και πέρα λίγα πράγματα.

ΕΝΑ διαφορετικό πρόσωπο παρουσίασε η ΑΕΚ και πήρε μια πανάξια νίκη σε βάρος του Αστέρα.

Η αλλαγή προπονητή άλλαξε την ψυχολογία των παικτών, οι οποίοι έκαναν ένα εξαιρετικό παιχνίδι και ικανοποίησαν τον κόσμο τους.

Το θέμα, βέβαια, είναι να συνεχίσουν έτσι κι όχι να πρόκειται για μία αναλαμπή.

Η σημερινή ΑΕΚ, λοιπόν, έβγαλε ενέργεια, έπαιξε με πάθος και έδειξε ότι τουλάχιστον μέσα στο ΟΑΚΑ μπορεί να βγάλει εγωισμό, έτσι ώστε να έχει τον πρώτο ρόλο.

Ειδικά μετά τα πρώτα 20 λεπτά η ΑΕΚ ήταν το αφεντικό του ματς.

Πέτυχε δύο γκολ, έχασε ευκαιρίες για να σημειώσει κι άλλα τέρματα, γενικά είχε πολλές τελικές και κέρδισε τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες.

Φως φανάρι ότι οι παίκτες ήθελαν να εντυπωσιάσουν τον Χιμένεθ κι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν.

Η ομάδα της Τρίπολης δεν είχε ουδεμία σχέση με τον Αστέρα που στα τελευταία ματς πήγαινε από νίκη σε νίκη.

Ήταν νωθρή, άνευρη, χωρίς ουσία στο παιχνίδι της.

Λες και είχε πετάξει λευκή πετσέτα από τα αποδυτήρια.