Από την αρχή της σεζόν γράφω ότι το μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι η ομαδικότητα του.

Ο Σφαιρόπουλος έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα που μπορεί να διαχειρίζεται κάθε απουσία βασικού παίκτη της κι αυτό αποδείχθηκε κι απόψε στην Βαρκελώνη.

Χωρίς τον μεγάλο αρχηγό του, τον Βασίλη Σπανούλη, ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει μια τεράστια νίκη που θα του φανεί πολύ χρήσιμη στη συνέχεια της διοργάνωσης.

Μια νίκη που τον κρατάει δεύτερο και ουσιαστικά τον εδραιώνει στην πρώτη τετράδα.

Ναι μεν η Μπαρτσελόνα δεν είναι αυτή που ήταν, όμως αυτό δεν μειώνει την προσπάθεια του προπονητή και των παικτών του Ολυμπιακού.

Σαφώς δεν είδαμε το πολύ ποιοτικό μπάσκετ, όμως υπήρχαν ανατροπές, αγωνία και το τέλος ήταν χιτσκοκικό.

Στα δικά μου μάτια ο Ολυμπιακός έδειχνε πολύ πιο ομάδα.

Καλύτερα δουλεμένος, πιο φρέσκος, με περισσότερη ενέργεια και κυρίως λύσεις στο επιθετικό κομμάτι.

Η Μπαρτσελόνα περνάει περίοδο μεγάλης κρίσης και υπήρχαν διαστήματα που τη θύμιζαν μόνο οι φανέλες των παικτών της.

Δεν της άξιζε να κερδίσει αυτό το παιχνίδι.

Στο μπάσκετ, βέβαια, όλα γίνονται και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να χάσει, όμως στα κρίσιμα σημεία έβγαλε φωτιές.

Στο τέλος με τους Μάντζαρη, Λοτζέσκι και νωρίτερα με τον φοβερό Πρίντεζη.

Μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είχα τονίσει ότι εκείνο το ματς το καθάρισε ο Παπαπέτρου και το επόμενο κάποιος άλλος.

Όπως κι έγινε. Δεν το αναφέρω για να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά για να αναδείξω το έργο του προπονητή, ο οποίος μέσα από σκληρή δουλειά έχει πετύχει να κάνει τους παίκτες να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να πιστεύουν στον εαυτό τους.

Αυτό έγινε και σήμερα. Μέχρι και ο νεαποκτηθείς Ουότερς δείχνει να προσαρμόστηκε τόσο γρήγορα που λειτουργεί λες και είναι πολύ καιρό μαζί με την ομάδα.

Αυτό σημαίνει μπασκετική υγεία.

Σε αυτόν τον Ολυμπιακό ταιριάζει απόλυτα το μότο όλοι για έναν και ένας για όλους…