Κουράστηκα να ακούω και να διαβάζω σε κάθε ματς του Ολυμπιακού ότι τρίζει η καρέκλα του Μπέντο.

Ε, αν δεν τον θέλουν στο λιμάνι γιατί τον κρατάνε και βασανίζονται όλοι μαζί;

Το έχω ξαναπεί ότι δεν γίνονται όλα.

Η ομάδα να κερδίζει, να παίζουν οι βεντέτες και να προωθούνται τα νέα παιδιά.

Προσωπικά χειροκροτώ τον Πορτογάλο για την τόλμη του να στηρίζει τα Ελληνόπουλα.

Και, μάλιστα, όταν καταλαβαίνει ότι παίζει με τη φωτιά.

Όπως και σήμερα που η ομάδα του θα μπορούσε να είχε χάσει το ματς.

Γιατί μετά το 0-1 από ανύπαρκτο πέναλτι, ο Αστέρας είχε τις ευκαιρίες για ένα δεύτερο γκολ.

Ευκαιρίες που ουσιαστικά ήταν δώρο της κακής αμυντικής λειτουργίας των ερυθρολεύκων.

Κι εδώ ακριβώς είναι η ένστασή μου με τον Μπέντο.

Απορώ γιατί βάζει την άμυνά του να παίζει τόσο ψηλά.

Δεν βλέπει ότι συνεχώς βρίσκεται εκτεθειμένη με μακρινές μπαλιές;

Έτσι ξεκίνησε και η φάση του πέναλτι.

Ψηλά παίζεις όταν διαθέτεις παικταράδες στην άμυνα και πολύ γρήγορους.

Ο Ολυμπιακός ούτε το ένα έχει, ούτε το άλλο.

Δεν το συζητάμε ότι ο Ολυμπιακός θέλει σοβαρή ενίσχυση στην άμυνα και ειδικά στις θέσεις των σέντερ μπακ.

Ο Μπέντο λέει ότι είναι μια χαρά επικαλούμενος τα στατιστικά στοιχεία, αλλά όλοι ξέρουμε ότι η αλήθεια είναι διαφορετική.

Τουλάχιστον ας αλλάξει τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού.

Δηλαδή οι αμυντικοί να μην ανεβαίνουν τόσα μέτρα και να σταματήσουν τις γιόμες.

Να γίνεται σωστή παραγωγή παιχνιδιού από τον άξονα η, τα άκρα.

Ο Ολυμπιακός κερδίζει γιατί έχει τη δυναμική, ρέντα  και την ποιότητα των παικτών του.

Η εικόνα του δεν είναι καλή και σίγουρα αυτό δεν αρέσει στους οπαδούς του που πρέπει να δείξουν υπομονή, διότι λίγο πολύ η σεζόν έτσι θα κυλήσει.

Μην περιμένουν θεαματικά πράγματα.

Μόνο που οι συνεχείς αποδοκιμασίες δεν βοηθούν σε τίποτα.

Μετά το 0-1 έγινε το έλα να δεις, διότι οι παίκτες αποσυντονίστηκαν από τις φωνές και το κλίμα στο γήπεδο.

Σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες απαιτείται ηρεμία.

Οι φωνές είναι για μετά το τέλος του ματς…