Ο Μίλος Τεόντοσιτς σπάνια μιλάει εκτός παρκέ και όποτε αποφασίσει να το κάνει, αποτελεί γεγονός.

Έτσι από τις λίγες φορές που… ανοίγεται εκτός παρκέ, ο Σέρβος γκαρντ διάλεξε να το κάνει με έναν ξεχωριστό τρόπο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αφού έστειλε ένα γράμμα μέσω του επίσημου σάιτ της FIBA στον… 10χρονο εαυτό που προπονούταν ακόμα στο Βάλιεβο. 

Μάλιστα ο 29χρονος σήμερα γκαρντ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας καλεί τον “Τεό” να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, να ακούει τους γονείς του και να πιστέψει στα όνειρά του.

Αναλυτικά το γράμμα του:

«Γεια σου, Μίλος! Είσαι 10 χρονών τώρα και κανείς δεν σε αποκαλεί πλέον “Τεό”. Κάνεις προπόνησης στο Βάλιεβο με τον αδερφό σου και ονειρεύεσαι να πας κάπου. Ίσως να μετακομίσεις στο Βελιγράδι να παίξεις σε κάποια ομάδα και έπειτα να είσαι μέλος ενός μεγαλύτερου αθλητικού οργανισμού. 

Είσαι ένα συνηθισμένο αγόρι όπως όλοι οι φίλοι σου – όχι κακός, αλλά απείθαρχος και άτακτος. Ξοδεύεις αρκετό χρόνο με φίλους παίζοντας στους δρόμους και είσαι χαρούμενος με το χρονοδιάγραμμα: το λιγότερο 8 ώρες στους δρόμους, 8 ώρες στο σχολείο και 2 ώρες να κοιμηθείς. Τώρα μπορείς μόνο να ονειρευτείς τα μετάλλια και τα βραβεία, βλέποντας τους αγώνες της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας και των αστεριών της: Μποντίρογκα, Τζόρτζεβιτς, Ντίβατς, Ντανίλοβιτς. Είσαι σίγουρος ότι είναι αδύνατο να φτάσεις σε αυτή την επιτυχία ή έστω να την σκεφτείς. Αυτοί οι στόχοι είναι πολύ μακριά και πολύ υψηλοί για να τους πετύχεις. Αλλά, Μίλος, είσαι στο Βάλιεβο τώρα. 

Οπότε, άσε με να συστηθώ. Είμαι ο Μίλος Τεόντοσιτς ή όπως με αποκαλούν όλοι οι συμπαίκτες μου, Τεό. Είμαι 29 χρονών τώρα και θα σου πω πόσο υπέροχη και τρομερή πρόκειται να είναι η ζωή σου. 

Η οικογένειά σου είναι η κύρια υποστήριξή σου σε όλη σου τη ζωή, άκου τις συμβουλές τους και να τους εμπιστεύεσαι απόλυτα. Δεν τους ανησυχεί μόνο το μπάσκετ, αλλά τα πάντα. Δεν θα γίνεις ποτέ εγώ χωρίς την οικογένεια. Πες πολλά ευχαριστώ στον πρώτο σου προπονητή τώρα αμέσως, γιατί σου μαθαίνει πώς να αγαπάς το παιχνίδι. Δεν θα σε πιέσει να κάνεις πολλές ασκήσεις να θυμάσαι πολλούς συνδυασμούς. Να θυμάσαι όλες τις ιστορίες του, σου μαθαίνει πώς να αγαπάς το μπάσκετ. Αυτή η αγάπη είναι απεριόριστη. Ποτέ μην παρατήσεις το σχολείο, πρέπει να παίρνεις καλούς βαθμούς, αλλιώς ο προπονητής σου δεν θα σε αφήσει να κάνεις προπόνηση. 

Σε εννιά χρόνια θα είσαι απόλυτα σίγουρος ότι το μπάσκετ θα είναι για πάντα η ζωή σου. Ένα χρόνο μετά θα παίξεις στην Ελλάδα – θα είναι το πρώτο σου επαγγελματικό βήμα – στον Ολυμπιακό. Το 2010 η FIBA θα σε αναδείξει καλύτερο παίκτη στην Ευρώπη. Είναι τρελό, είσαι μόλις 23, αλλά πίστεψέ με είναι η αλήθεια. 

Θα φύγεις από την Ελλάδα και θα μετακομίσεις στη Ρωσία που θα έχεις σκαμπανεβάσματα. Μεγάλα “up” και επίπονα “down”. Θα παλέψεις με ανταγωνιστές, αλλά κυρίως με τον ίδιο σου τον χαρακτήρα. Είναι δύσκολο αλλά θα γίνεις πιο δυνατός, θα σου πάρει τέσσερα χρόνια για να καταλάβεις κάθε λάθος και θα το καταλάβεις στη Μόσχα. Αλλά οι ανταμοιβές σου για τη σκληρή σου δουλειά θα είναι ανεκτίμητης αξίας. Θα είσαι ο αστέρας της εθνικής ομάδας της Σερβίας και θα την οδηγήσεις σε δύο ιστορικά ασημένια μετάλλια. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα κερδίσεις επιτέλους την Euroleague με την ΤΣΣΚΑ και ο καθένας στο Βάλιεβο θα σε αποκαλεί “θρύλο”. 

Αν δεν με πιστεύεις, δεν πειράζει. Συνέχισε τη σκληρή δουλειά. Θα το καταλάβεις».