Ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι ένας απρόβλεπτος άνθρωπος. Ούτε ο ίδιος ξέρει σε πολλές περιπτώσεις ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του.

Η επίσκεψή του στα Σπάτα κάθε άλλο παρά ήταν προγραμματισμένη. Σε καμία περίπτωση.

Είμαι σίγουρος ότι κάποιος τον “φόρτωσε”, τον έβαλε στην “πρίζα” και το αφεντικό της ΑΕΚ αποφάσισε την ίδια στιγμή να πάει να τα πει ένα χεράκι στους παίκτες.

Δεν μου άρεσε που την “έπεσε” στον Αραβίδη κι “έδωσε” αυτόν που του μετέφερε τι είπε ο παίκτης της Ενωσης, όμως χρειαζόταν αυτό το ταρακούνημα.

Για εμένα, μάλιστα,ο Μελισσανίδης καθυστέρησε πολύ να πάει στα Σπάτα.

Έπρεπε να το είχε κάνει πριν καν διώξει τον Κετσπάγια, ίσως και πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ανάλογες κινήσεις θεωρούνται ξεπερασμένες, όμως έχω την άποψη ότι είναι αποτελεσματικές.

Για να μην γυρίσω πολλά χρόνια πίσω, σας θυμίζω τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος εμφανιζόταν ξαφνικά στα αποδυτήρια και στο επόμενο ματς οι παίκτες του Ολυμπιακού έβγαζαν φωτιές.

Και ο Μαρινάκης τα ίδια κάνει όταν τα “παίρνει στο κρανίο”.

Μόνο που ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού επεμβαίνει έγκαιρα, αντίθετα με τον Μελισσανίδη, ο οποίος  έχει δεξί του χέρι τον Μπάγεβιτς και αποφεύγει τα πολλά πολλά με τους παίκτες.

Αυτό είναι λάθος. Οι ποδοσφαιριστές, Ελληνες και ξένοι, πρέπει να “νιώθουν” τον πρόεδρο, εκτός αν στο ποδοσφαιρικό τμήμα υπάρχει το Νο2 που εμπνέει τους παίκτες και επικρατεί αλληλοσεβασμός.

Ο Μπάγεβιτς είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του …μπαμπούλα.

Δεν μπορώ να ξέρω αν ισχύουν όλα αυτά με ξενύχτια κάποιων παικτών σε…περίεργα μαγαζιά και διάφορα άλλα που συμβαίνουν στην ομάδα, όμως κάποιος πρέπει να βάλει μια τάξη στα αποδυτήρια.

Σαφώς η ΑΕΚ έχει αγωνιστικό πρόβλημα και φτωχό ρόστερ, όμως σε μια ομάδα με όνομα βαρύ και η κάθε λεπτομέρεια έχει τη σημασία της.

Πόσο, μάλιστα, όταν στα αποδυτήρια αφεντικό δεν είναι ο προπονητής…