Εύκολη η απάντηση γιατί ο Νίκος Λάσκαρης εμφανίστηκε ξανά στο γήπεδο μετά απο πολύ καιρό, κοντά στους τρεις μήνες.

Το αφεντικό του Αρη επέλεξε τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό για να στείλει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση.

Στη διοργανώτρια του πρωταθλήματος, στους διαιτητές, τους αντιπάλους και φυσικά την όποια αντιπολίτευση υπάρχει εντός της ομάδας.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δείχνουν αποφασισμένοι να φτάσουν στα άκρα.

Να κτυπήσουν το μαχαίρι στο τραπέζι και να συγκρουστούν με το κατεστημένο.

Με τη διαφορά ότι αυτά που λένε να μπορούν να τα αποδείξουν η, έστω να μιλήσουν με διευθύνσεις και ονόματα.

Διαφορετικά κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης κι ότι παίζουν επικίνδυνα επικοινωνιακά παιχνίδια.

Ασφαλώς ο Λάσκαρης δεν βγήκε τυχαία να μιλήσει και να τα πει έξω από τα δόντια.

Κάτι τρέχει και είναι σοβαρό.

Κινείται, όμως, παλαιοπαραγοντικά. Δεν θα τον κρίνω πιο αυστηρά, διότι ενδεχομένως να κάνει το βήμα παραπάνω.

θα περιμένω και εύχομαι να τον δω να ανοίγει το στόμα του και να πετάει ρουκέτες.

Μη νομίζετε ότι ο χώρος του μπάσκετ διαφέρει πολύ από αυτόν του ποδοσφαίρου.

Το έλα να δεις γίνεται, αλλά εκεί υπάρχει μασονία εδώ και πολλά χρόνια.

Στα υπέρ του Λάσκαρη είναι ότι έχει μαζί του τον κόσμο του Αρη.

Ίσως το πιο ορίτζιναλ μπασκετικό κοινό που ξέρει το άθλημα και πολύ περισσότερο να αναγνωρίζει τις σοβαρές προσπάθειες για την δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας σε επίπεδο Ευρωλίγκας.

Και μου προκαλεί εντύπωση για ποια εσωτερική αντιπολίτευση αναφέρεται ο Λάσκαρης.

Γνωστό ότι σε αυτό το σωματείο ο ένας “θάβει” τον άλλον, όμως στην περίπτωση του Λάσκαρη όλοι κάνουν τον σταυρό τους που βρέθηκε ένας επιχειρηματίας να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Πληρώνει αμαρτίες του παρελθόντος που δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή και ταυτόχρονα χτίζει σιγά σιγά μια νέα μεγάλη δύναμη στο ελληνικό μπάσκετ.

Ο Λάσκαρης έσωσε τον Αρη κι όσοι δεν το αναγνωρίζουν μέσα από την ομάδα δεν ξέρουν να την αγαπούν…

Προφανώς είναι αυτοί που χρόνια τώρα επιζητούν την ανωμαλία και ήρθε η ώρα να κρυφτούν…