Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και με την γκολάρα του Τζαβέλλα η εθνική μας έμεινε ζωντανή στην υπόθεση πρόκριση για την τελική φάση του Μουντιάλ της Ρωσίας.

Η ομάδα μας είχε δύο ακόμα ευκαιρίες που θα μπορούσε να σκοράρει.

Με τον Μήτρογλου στην εκπνοή του ημιχρόνου και με το δοκάρι του Φορτούνη.

Σαν εικόνα, όμως, η Βοσνία ήταν καλύτερη.

Για εμένα διαθέτει ανώτερη ομάδα. Κατ΄ αρχάς έχει πολύ καλύτερους παίκτες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, είναι πιο γεμάτη και έχει συνοχή.

Στα πρώτα 30 λεπτά στη κυριολεξία χάθηκε το τόπι.

Οι Βόσνιοι έκαναν ό,τι ήθελαν στον αγωνιστικό χώρο, έχασαν αρκετές ευκαιρίες κι εμείς κουτουλάγαμε.

Πρώτα γιατί απουσίαζε ο Μανωλάς και έπειτα γιατί ο Σάμαρης με τον Μανιάτη ήταν εκτός αγώνα και στον χώρο των αμυντικών χαφ υπήρχε μια τεράστια τρύπα.

Βάλτε τον Σταφυλίδη με τον Μάνταλο που πελαγοδρομούσαν, οπότε δεν ήθελε και πολύ η ομάδα μας να έχει μείνει στα αποδυτήρια.

Η εθνική άρχισε να ισορροπεί στο δεύτερο ημίχρονο όταν χωρίς λόγο οι αντίπαλοι γύρισαν πίσω για να κρατήσουν το 0-1.

Εκτιμώ ότι αν συνέχιζαν με επιθετικό ρυθμό η, έστω είχαν τον έλεγχο του αγώνα θα έφευγαν νικητές από τον Πειραιά.

Κι αυτό το λέω γιατί η Βοσνία ήταν πιο σωστά προετοιμασμένη για το ματς και οι παίκτες της έβαζαν τα πόδια τους στη φωτιά.

Αντίθετα με εμάς που δεν είχαμε πλάνο στο παιχνίδι μας και οι παίκτες μας αυτοσχεδίαζαν.

Η ελληνική ομάδα δεν είχε ταυτότητα, καθαρό μυαλό και αγωνιστικό προσανατολισμό.

Έπαιζε με τον αέρα της έδρας και στάθηκε τυχερή.

Διότι σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να γίνει το 0-2 και τελικά έγινε στο φινάλε το 1-1.

Στον Σκίμπε δεν βγήκε η μετάθεση του Σταφυλίδη στα χαφ, διότι ο Ελληνας διεθνής απέτυχε να βοηθήσει και αμυντικά και επιθετικά.

Ο Μάνταλος άργησε να μπει στο παιχνίδι κι αν οι δύο από τους τρεις μέσους είναι έξω από τα νερά τους, τότε σαν ομάδα δεν έχεις να περιμένεις πολλά πράγματα.

Ο Φορτούνης είχε κέφια, όμως επηρεάστηκε από την έλλειψη χώρων λόγω του πιεστικού παιχνιδιού των αντιπάλων και την κακή βραδιά των συμπαικτών του.  Ο δε Μήτρογλου ήταν απελπιστικά μόνος.

Ο Μανιάτης έκανε από τα χειρότερά του παιχνίδια κι αυτά κάπου είναι φυσιολογικό γιατί του λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός.

Δυστυχώς, παρέσυρε και τον Σάμαρη, ο οποίος κάπως ανέβηκε στην επανάληψη.

Όσο για τον Γιαννιώτα αδυνατεί να προσφέρει όταν βρίσκει απέναντί του οργανωμένες άμυνες. Είναι παίκτης κόντρας. Τίποτε άλλο.

Οι αμυντικοί μας προσπάθησαν, αλλά τα βρήκαν  σκούρα από τους παικταράδες Τζέκο, Ιμπίσεβιτς, Χαίλοβιτς και πίσω τους τον εξαιρετικό Πιάνιτς.

Ο Σκίμπε επιχείρησε να πιάσει στον ύπνο την Βοσνία με αντεπιθέσεις, όμως δεν του έκατσε.

Η αχίλλειος πτέρνα μας ήταν η αμυντική λειτουργία από το κέντρο.

Γι’ αυτό είναι επιτυχία ο βαθμός.

Στο κάτω κάτω όταν ο αντίπαλος είναι καλύτερος και δεν μπορεί να κερδίσει, αυτόματα είναι και άξιος της μοίρας του…