Στο κυπριακό περιοδικό «Down Town» παραχώρησε συνέντευξη η Εβελίνα Παπούλια και μίλησε για τον για το ρόλο της στη σειρά «Μπρούσκο», για την σχέση της με την κόρη της Αφροδίτη, στο δεύτερο παιδί που δεν θέλησε ποτέ, για την συντροφικότητα στη ζωή της και…. στις ρυτίδες της που αγαπά.

Αφιερώνεις πια περισσότερο χρόνο στην κόρη σου;
Μακάρι να μπορούσα να το κάνω, αλλά όχι. Ειδικά φέτος αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί παίζω στον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα, στο θέατρο «Αποθήκη», κάποιες μέρες έχουμε διπλές παραστάσεις, παίζουμε συνεχώς. Φεύγω κάθε μεσημέρι από το σπίτι και γυρίζω αργά το βράδυ. Μόνο τα πρωινά μου είναι ελεύθερα και είμαστε μαζί.

Σου κάνει παράπονα που λείπεις; Δυσανασχετεί;
Κοίτα, δεν θα το έλεγα… Έχει κατανόηση, είναι παιδί που ξέρει, που βλέπει και καταλαβαίνει. Από την άλλη, γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι σταθερό. Δηλαδή, υπάρχουν περίοδοι που δουλεύεις πολύ και άλλες που εργάζεσαι πολύ λιγότερο έως και καθόλου. Επίσης, πρέπει να δουλέψω, έχω ανάγκη τη δουλειά, αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα στο σπίτι. Δεν έχω παράπονα από τη Αφροδίτη, αυτά τα κατανοεί.

Διαφωνείτε συχνά με την κόρη σου;
Όχι ιδιαίτερα συχνά, μάλλον σπάνια θα σου έλεγα. Ξέρεις, για όλα τα χαζά καθημερινά. Η καθημερινότητα δεν είναι εύκολο πράγμα και όσο και να αγαπάς το παιδί σου, πρέπει να βάζεις ορισμένους κανόνες και όρια ώστε να κυλούν όλα ομαλά. Δεν πιστεύω, άλλωστε, στο μοντέλο «γονείς-φίλοι». Οι γονείς είναι γονείς και οι φίλοι είναι φίλοι. Η κόρη μου έχει φίλους, εγώ όμως είμαι η μητέρα της. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Μιλάμε για διαφορετικές σχέσεις. Όπως σου έλεγα όμως, έχουμε κοινή οπτική των πραγμάτων, κοινή αισθητική, αίσθηση του χιούμορ… Με την Αφροδίτη συμβαδίζουμε πολύ καλά και αρμονικά. Δεν έχω κανένα παράπονο.

Έχεις κι εσύ, όπως και η «Δάφνη», την ίδια φοβία με το γάμο;
Όχι, δεν έχω καμία φοβία ούτε με τη δέσμευση ούτε με το γάμο. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι τυχερά… Ωστόσο, είμαι ένας άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται πολύ εύκολα, ούτε θα έμπαινα ποτέ σε ένα γάμο μόνο και μόνο για να συμβιβαστώ ή να έχω έναν σύντροφο δίπλα μου. Όχι! Θέλω να με καλύπτει σε πολλούς τομείς και, όταν αυτό δεν γίνεται, τότε δεν μπορώ να είμαι μαζί με κάποιον. Δεν νομίζω ότι έχω θέμα με το γάμο, αλλά δεν έχω βιώσει τη συνθήκη όπως μπορεί να την ονειρευόμουν κάποτε. Δεν μπορώ να σου πω ότι ονειρεύομαι το γάμο, αλλά η ψυχή μας έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται ό,τι θέλει. Ακόμη και πράγματα που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα…

Λες ότι δεν συμβιβάζεσαι εύκολα. Είναι θέμα εγωισμού;
Όχι, δεν είναι θέμα εγωισμού. Αλλά δεν είμαι ψεύτικος άνθρωπος. Δεν θα μπω σε μία σχέση, σε μία κατάσταση, σε μία συνθήκη με ψευτιά ή με διπλωματία. Θα μπω με την αλήθεια μου και αν αυτή κοντραριστεί με την πραγματικότητα του άλλου, τότε δεΝ θα συμβαδίσουμε. Τουλάχιστον όχι ως σύντροφοι. Μπορεί ως φίλοι.

Θα ήθελες να κάνεις δεύτερο παιδί;
Όχι.

Ούτε ποτέ σου πέρασε απ’ το μυαλό η σκέψη που κάνουν πολλές μητέρες που έχουν ένα παιδί «να κάνω ακόμα ένα, για να μην είναι μόνη της η Αφροδίτη»;
Όχι, όχι. Αυτό δεν θα το έκανα ποτέ, ούτε θα έφερνα στον κόσμο ένα παιδί για να κάνει παρέα σε ένα άλλο. Ποτέ δεν ήθελα δεύτερο παιδί. Άλλωστε, ούτε η Αφροδίτη ήθελε αδελφάκι, οπότε αυτά λύθηκαν πολύ εύκολα και σχετικά ανώδυνα.

Είσαι από τις γυναίκες που αγχώνονται για τον χρόνο που περνάει, την ηλικία τους, τα κιλά, τις ρυτίδες;
Όχι, ούτε καν! Είμαι ένας άνθρωπος που τρώει απ’ όλα και αν κάτσει δίπλα μου κάποιος που κάνει δίαιτα, θα με μισήσει στο πρώτο δεκάλεπτο! Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο πολύ μου αρέσω που ωριμάζω και γίνομαι γυναίκα. Που δεν είμαι πια είκοσι ή τριάντα. Αυτό μου αρέσει! Ούτε έχω πρόβλημα με τις ρυτίδες μου, ούτε πανικοβάλλομαι. Δεν κάνω την πιτσιρίκα ούτε την παιδούλα.