Αδικεί τον Ολυμπιακό το 1-1 με την Αστάνα.

Η ελληνική ομάδα ήταν κλάσεις καλύτερη και στο δεύτερο παιχνίδι, γι’ αυτό και οι Καζακστανοί έμειναν ευχαριστημένοι που πήραν την ισοπαλία.

Για όσους δεν γνωρίζουν η Αστάνα έπαιξε πέρυσι στο Τσάμπιονς Λιγκ και μέσα στο σπίτι της έμεινε αήττητη με την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Μπενφίκα και την Γαλατασαράι.

Συνολικά δεν έχει χάσει για 11 σερί ματς κι αυτό λέει πολλά.

Και μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε με το μυαλό στο ντέρμπι της Κυριακής.

Ο Μπέντο άλλαξε σχεδόν όλη την ομάδα.

Στην άμυνα πρώτη φορά αγωνίστηκαν μαζί ο Ομάρ από δεξιά, ο Ρέτσος από αριστερά και κεντρικοί ο Μποτία με τον Βιάνα.

Αμυντικά χαφ ο Μπουχαλάκης με τον Καμπιάσο, μπροστά τους ο Μάρτινς και ο Μανθάτης ο ένας ακραίος.

Αυτή η ομάδα δεν είχε χημεία και μπήκε παγωμένα στον αγωνιστικό χώρο που ήταν σκληρός, άρα δύσκολος.

Έτσι ήρθε και το γκολ τη Αστάνα που εκμεταλλεύτηκε την απειρία και την άγνοια της θέσης από τον Ρέτσο.

Με την πάροδο του χρόνου ο Ολυμπιακός βρήκε τα πατήματά του, έβγαλε ενέργεια, βελτιώθηκε και ισοφάρισε με τον βιονικό Σεμπά.

Ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε να είχε σκοράρει νωρίτερα σε μια σπουδαία διπλή ευκαιρία που έχασε με τον Καρντόσο.

Στην επανάληψη πάλι μετά από ένα αμήχανο πρώτο διάστημα ο Ολυμπιακός πήρε τα ηνία του ματς και φάνηκε πόσο ανώτερος είναι από την αντίπαλό του.

Από ατυχία και αστοχία έμεινε το 1-1.

Ειδικά μετά την είσοδο του Ελιουνούσι ο Ολυμπιακός έγινε πιο πιεστικός και μου άρεσε που κυνήγησε το διπλό.

Έτσι πρέπει να λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες κι όχι να σκέφτονται το επόμενο ματς.

Για παράδειγμα ήταν το 85 και ο Σεμπά έτρεχε λες και μόλις είχε ξεκινήσει το ματς.

Γι’ αυτό τον θέλουν όλοι οι προπονητές και δεν το κουνάει από την ενδεκάδα.

Ο Ολυμπιακός φάνηκε δυνατός και με πολύ καλή ψυχολογία ενόψει του μεγάλου αγώνα με τον Παναθηναϊκό.

Κι ο Μπέντο, άλλωστε, το ντέρμπι σκεφτόταν και φάνηκε από την ομάδα που κατέβασε.

Ο Πορτογάλος ρίσκαρε, αλλά του βγήκε…