Ο ΠΑΟΚ αξίζει συγχαρητήρια που μέχρι το τέλος κυνήγησε τη νίκη και τα κατάφερε, όμως το πιο δίκαιο αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία.

Και γιατί ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός και γιατί η ΑΕΚ στάθηκε μια χαρά και θα μπορούσε να είχε σκοράρει.

Άλλωστε, αν μια ομάδα είχε πλάνο και το υπηρέτησε σωστά αυτή ήταν η ΑΕΚ.

Η Ενωση ήξερε πότε να πιέσει ψηλά, πώς να είναι ισορροπημένη στο μεσοαμυντικό της κομμάτι και πώς να ελέγξει τον ρυθμό.

Πήγε στην Θεσσαλονίκη για να μην χάσει και παίζοντας πίσω από τη μπάλα προσπάθησε και για το γκολ.

Και το κυνήγησε είτε με τον Αλμέιδα στην εκπνοή του ημιχρόνου, είτε με το δοκάρι του δραστήριου Χριστοδουλόπουλου.

Να σημειωθεί ότι η ΑΕΚ έπαιξε με κεντρικό δίδυμο τους Κολοβέτσιο, Λαμπρόπουλο, δεδομένου ότι εκτός από τον εδώ και καιρό τραυματία Λέσκοτ απουσίασε και ο Τσιγκρίνσκι.

Οι δύο Ελληνες σέντερ μπακ ήταν σταθεροί και αξιόπιστοι.

Μεταξύ μας, πάντως, δεν είχαν και κανένα πρόβλημα με τον Αθανασιάδη, ο οποίος ήταν εκτός ματς.

Στο γκολ η ευθύνη είναι συνολικά της άμυνας.

Ο ΠΑΟΚ ήταν κατώτερος του αναμενομένου.

Δεν είχε λύσεις στο καλό στήσιμο της ΑΕΚ, ενώ οι παίκτες του απέτυχαν να βγάλουν καλές συνεργασίες.

Το παιχνίδι του δικεφάλου του Βορρά ήταν φλύαρο και χωρίς ουσία.

Αν έδειξε κάτι αυτό έγινε μετά την είσοδο του Μπίσεσβαρ, ο οποίος έδωσε μια πνοή στην ομάδα του, την ανέβασε μέτρα και ανησύχησε την Ενωση.

Απορώ πώς μέσα στην Τούμπα δεν παίζει αυτός ο παίκτης.

Από τη στιγμή που είναι δεδομένο το πρόβλημα στο γκολ και ο Κλάους είναι αλλού κι αλλού, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει ο Ολλανδός, ο οποίος ξέρει να οργανώνει το παιχνίδι, να διασπά τις άμυνες και να πατάει περιοχή.

Κάνει λάθος ο Ιβιτς που τον κρατάει στον πάγκο και επιμένει στον λίγο Σάκχοφ.

Το ίδιο ισχύει για τον Περέιρα που έπρεπε να μπει στο ματς πολύ πιο μπροστά.

Στο ποδόσφαιρο, βέβαια, μετράει το αποτέλεσμα και ο ΠΑΟΚ στάθηκε τυχερός που σημείωσε το χρυσό γκολ στο 95.

Πήρε, δηλαδή, ότι είχε χάσει με την Ξάνθη που τότε ήταν πολύ καλός, δημιουργικός, αλλά άστοχος.