Βροχή έπεσαν οι καταγγελίες από τον πρώην παίκτη του Αστέρα Τρίπολης, Ερβέν Μουκάμ ο οποίος σε συνέντευξη του σε γαλλική ιστοσελίδα μίλησε για «κλίκες» στις τάξεις των Αρκάδων, ρατσιστικές συμπεριφορές, αλλά και τον πρόεδρο που «κανονίζει την ενδεκάδα».

Πιο συγκεκριμένα, ο Καμερουνέζος μεσοεπιθετικός υποστηρίζει ότι δεν έπαιζε διότι ο πρόεδρος, που έφτιαχνε την ενδεκάδα, ήθελε τους Αργεντινούς να παίζουν, μιλάει για κλίκες εντός των αποδυτηρίων, για «πιόνια» του προέδρου, ενώ καταγγέλλει χωρίς να κατονομάσει ρατσιστικά περιστατικά, αλλά και περιπτώσεις μεροληπτικής συμπεριφοράς προς το πρόσωπο του!

Η εξιστόρηση του Καμερουνέζου επιθετικού ξεκινάει με την δεύτερη σεζόν του στην Ελλάδα και τους Αρκάδες:

«Στην δεύτερη σεζόν υπήρξε αλλαγή προπονητή και στον καινούργιο άρεσα περισσότερο. Έβλεπε τις αρετές μου και γι’ αυτόν πραγματικά ήμουν κάποιος στον οποίο μπορούσε να υπολογίζει. Ποτέ δεν μου έβαλε ερωτηματικά. Το ίδιο και για άλλους παίκτες της ομάδας που δεν έπαιζαν, αν και είχαν ποιότητα. Νομίζω ότι έκανα καλές εμφανίσεις. Αλλά εντάξει, θα σας εξηγήσω τι ακριβώς συνέβη.

Ήταν το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, το οποίο χάσαμε με 2-0. Θα ξεκινούσα βασικός, αλλά όχι, διότι έπρεπε να βάλει έναν Αργεντινό στην θέση μου! (Ο Μουκάμ αναφέρεται στο ματς της 27ης Φεβρουαρίου του 2016, που ήταν το τελευταίο με τον Δημήτρη Τερεζόπουλο στον πάγκο του Αστέρα, αφού αμέσως μετά τον διαδέχθηκε ο Μάκης Χάβος). Κάπως έτσι γινόταν. Ο κόουτς μου το εξήγησε όπως μπορούσε, εγώ το κατάλαβα και το δέχθηκα. Σεβάστηκα το γεγονός ότι ήρθε να μου εξηγήσει την επιλογή του.

Στην συνέχεια με έβαλε στο ημίχρονο. Θυμάμαι ήταν το τελευταίο του ματς στο τιμόνι της ομάδας και το γεγονός ότι στην ανάπαυλα έβαλε εμένα αντί για έναν άλλο Αργεντινό, πιθανώς και να του κόστισε την θέση του στο επιτελείο της ομάδας. Απολύθηκε αμέσως μετά το τέλος του ματς. Πριν από αυτό με έβαζε. Μου είχε εμπιστοσύνη. Είχαμε μία πραγματικά  καλή σχέση, γιατί ήξερε τι μπορούσα να κάνω. Ήταν ο μόνος που μου έδινε εμπιστοσύνη.

Το πρόβλημα στο κλαμπ ήταν ότι ο πρόεδρος ολοκληρωτικά, 100%, αποφάσιζε για την ενδεκάδα. Ο πρόεδρος έφτιαχνε την ομάδα και μετά υπήρχαν… πιόνια, που διοικούσαν. Όλος ο κόσμος το ξέρει, ακόμα κι ο κόουτς! Κάθε φορά που ένας καινούργιος ερχόταν έλεγε: «Εγώ αποφασίζω εδώ». Όταν υπάρχει ένας κανονικός προπονητής, όπως συμβαίνει στην Γαλλία, την Αγγλία, την Γερμανία ή το Βέλγιο, ο καλύτερος παίζει. Ίσως υπάρχουν διαφορές στην συμπεριφορά, όμως αυτό δεν είχε να κάνει με την περίπτωση μου. Δεν ήταν οι καλύτεροι αυτοί που έπαιζαν. Ήταν περισσότερο,  βάζουμε μέσα τους Αργεντινούς και μετά βλέπουμε με ποιους θα τους πλαισιώσουμε.

​

Όταν έπαιξα στο πρώτο μου φιλικό μας, αυτό με σόκαρε. Οι Αργεντινοί έπαιζαν μόνο μεταξύ τους. Δεν μας έβλεπαν καν. Εγώ σοκαρίστηκα κι από κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν έτσι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά όταν ήρθα μπήκα στα αποδυτήρια -ακόμα και στην Γαλλία όταν το κάνεις πρέπει να πεις καλημέρα σε όλο τον κόσμο- και χαιρέτησα όλο τον κόσμο. Και κάποιοι μου έδωσαν το αριστερό χέρι (γελάει). Όταν το βλέπεις αυτό στην Γαλλία σε σοκάρει και λες: «Τι έλλειψη σεβασμού είναι αυτή;» Καλύτερα να μην με χαιρετίσεις, αν είναι να το κάνεις έτσι. Ίσως να είναι ο δικός τους τρόπος…

Στα αποδυτήρια έβλεπες τα πάντα. Στα αριστερά έχεις όλους τους Αργεντινούς. Στην άκρη, φάτσα στην είσοδο, έχεις τους Έλληνες. Δίπλα σε μία ακόμα γωνιά ήμασταν εμείς οι Αφρικανοί με τους Βραζιλιάνους. Τέλος στα αριστερά των αποδυτηρίων έβλεπες τους Ιταλούς, τους Σέρβους, τους Ρουμάνους κι όλους αυτούς. Πραγματικά υπήρχαν κλίκες που αυτά δεν πρέπει να υπάρχουν σε ένα γκρουπ. Όταν έπαιξα στο πρώτο μου φιλικό πραγματικά με χτύπησε. Οι Αργεντινοί έπαιζαν μόνο μεταξύ τους. Είναι μία πραγματικότητα. Δεν λέω ότι εξαιτίας αυτού δεν πέτυχα εκεί, γιατί υπάρχουν πολλές παράμετροι, αλλά αυτό ήταν μία πραγματικότητα». 

Για το πώς αποφάσισε να λύσει το συμβόλαιο του με τον Αστέρα Τρίπολης

«Ναι ήταν ξεκάθαρο. Έλυσα το συμβόλαιο μου για να μπορέσω να ενταχθώ κάπου αλλού. Ήταν απλό. Χρειαζόμουν ένα χαρτί για να μπορέσω να πάω κάπου για δοκιμή. Μπήκα στο γραφείο του Γιώργου Μποροβήλου. Του λέω: «Ακούστε θέλω ένα χαρτί για να μπορέσω να πάω να δοκιμαστώ». Αυτός νόμιζε ότι είχα ακόμα 5 χρόνια συμβόλαιο, ενώ αυτός μου είχε δώσει τριετές. Μου απαντάει: «Γιατί δεν λύνεις το συμβόλαιό σου; Θα σου πληρώσουμε το τελευταίο μηνιάτικο και φεύγεις. Έτσι μπορείς να πας όπου θέλεις». Του είπα ότι αυτό δεν γινόταν. Μου απάντησε ότι αν έμενα εκεί δεν θα έπαιζα, ούτε θα με άφηναν να προπονηθώ με την ομάδα. Στην κατάσταση μου είπα ότι έπρεπε να πάρω το ρίσκο. Το να σπάσω το συμβόλαιό μου τους πήρε τρεις ώρες. Όλα τα χαρτιά τα είχαν έτοιμα. Μπορούσα πια να φύγω και πήρα το ρίσκο. Κάπως έτσι, έφυγα για το Βέλγιο».

Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές…

«Είναι καλοί παίκτες, αλλά πώς να το πω; Σκέφτονται ότι μόνο στην Ελλάδα μπορούν να κάνουν καριέρα. Για παράδειγμα παίρνω τον Κουρμπέλη, τον νυν αρχηγό. Είναι 23 ετών, ένα χρόνο μεγαλύτερος από μένα. Αν έβλεπε λίγο πιο μακριά, θα μπορούσε να κάνει σπουδαία καριέρα. Υπήρχε επίσης ο Γιαννιώτας, που τώρα είναι στον ΑΠΟΕΛ. Από αυτόν έμαθα πως κάθε μέρα όταν πας στην προπόνηση, μπορεί να μην είσαι ο καλύτερος, αλλά σε ό,τι κι αν κάνεις πρέπει να δίνεις το 100%.

Μου είπε ότι αυτό το πήρε από το πέρασμα του στην Γερμανία, ότι εκεί έμαθε σε αυτή την κουλτούρα δουλειάς. Αυτά που έκανε στην προπόνηση πολλές φορές με σόκαραν. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα. Καμιά φορά φτάνεις στην προπόνηση και δεν έχεις τόση θέληση, όπως σε όλες τις δουλειές. Σε εκείνον δεν υπήρχε τέτοια μέρα, ακόμα κι όταν ήταν τραυματίας ή όταν έκανε ατομικό πρόγραμμα.

Οι Έλληνες παίκτες γενικά μπορούν να πάνε πιο ψηλά, αν δουν πιο μακριά. Είναι ικανοποιημένοι στον μικροκοσμό τους, στην μικρή τους ομάδα, όπου αισθάνονται καλά, ήρεμοι. Υπάρχουν πραγματικά καλοί παίκτες. Ο Γιαννιώτας μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τεχνικά, αλλά τα κάνει όλα με μία φοβερή αυτοπεποίθηση και για μένα είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες, μπορεί να φτάσει ακόμα στο πιο ψηλό επίπεδο».

Για τα προβλήματα στο εσωτερικό του Αστέρα, το ρατσιστικό κρούσμα και την μεροληπτική συμπεριφορά απέναντι στο πρόσωπό του

«Υπήρχαν αρκετά εσωτερικά προβλήματα. Θα δώσω δύο ξεκάθαρα παραδείγματα, για να καταλάβει ο κόσμος. Την πρώτη χρονιά υπήρχε ένα πρόσωπο στα αποδυτήρια -ένας μαύρος παίκτης- ο οποίος έπεσε θύμα ρατσισμού. Τι έγινε; Η ομάδα ξεκίνησε να λέει ότι δεν είναι ρατσιστής, ποστάροντας πράγματα παντού στα social media.

Εμείς οι μαύροι είμαστε cool τύποι, ειδικά αυτοί που ήταν την πρώτη χρονιά. Ένα περιστατικό όπως αυτό όταν συμβαίνει σε άλλο σύλλογο στην Γαλλία, στην Ισπανία ή οπουδήποτε αλλού, ανεξάρτητα από το πόστο του στον σύλλογο, αυτός που το κάνει απολύεται. Ο ρατσισμός είναι κάτι σημαντικό. Στην Γαλλία τιμωρείται ακόμα και με φυλάκισης. Αυτός που το έκανε εδώ, τιμωρήθηκε με μία εβδομάδα αποκλεισμό και μετά επέστρεψε στην ομάδα, σαν να μην έτρεχε τίποτα κι όλα καλά!

Μετά υπάρχει ένα άλλο παράδειγμα. Κάποια στιγμή πήρα το αυτοκίνητό μου για να μεταφέρω εκτάκτως την γυναίκα μου στην Αθήνα, διότι είχε προβλήματα με το στομάχι της. Πήγα να δω ένα Γάλλο γιατρό εκεί. Την επόμενη μέρα πάω στην προπόνηση και μου λένε; «Πού πήγες με το αμάξι; Είδαμε την πινακίδα σου». Απάντησα ότι έπρεπε να μεταφέρω την γυναίκα μου. Σύμφωνοι έγινε κατά την διάρκεια της νύχτας, αλλά στις 10 το πρωί ήμουν εκεί στην προπόνηση.

Μου απαντάνε: «Και ποιος το αποδεικνύει αυτό που λες;». Ο γιατρός μου έστειλε ένα φάκελο αλλά με απέκλεισαν για περισσότερες από 15 ημέρες. Όταν επέστρεψα στην προπόνηση έφτιαξαν δύο ομάδες και δεν ήμουν ούτε στην μία ούτε στην άλλη, ειδικά όταν ήμασταν πολλά άτομα στην προπόνηση. Ήμουν στην πρώτη μου χρονιά και μετά έτσι ήταν όλο τον καιρό. Αυτό γινόταν για να δώσουν έμφαση στην αξία του κάθε παίκτη στα μάτια του προέδρου. Για μένα ήταν πραγματικά άδικο. Ακόμα και οι Έλληνες, ήταν μαζί μας, τους τιμωρούσαν όπως εμάς, σε αντίθεση με τους Αργεντινούς. Οι Έλληνες μπορούσαν να κάνουν λάθη δύο φορές, εμείς μία, αλλά οι Αργεντινοί…

Υπάρχει ένας παίκτης, που δεν θέλω να κατονομάσω, ο οποίος έκανε ένα δεύτερο μισό της σεζόν… Σκόραρε τρία γκολ και έπαιξε καμιά τριανταριά ματς, ίσως περισσότερα. Ήταν απίστευτο. Έλεγα στον εαυτό μου: «Πρέπει να είσαι έτοιμος, γιατί με αυτά που κάνει, κάποια στιγμή θα μου δοθεί η ευκαρία».