Οι 31οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο αποτελούν πια παρελθόν και πραγματικά ο απολογισμός της ελληνικής συμμετοχής ήταν εντυπωσιακός.

Τρία χρυσά, ένα αργυρό και δύο χάλκινα μετάλλια για τους Ελληνες αθλητές.

Σύνολο έξι μετάλλια με την χώρα μας να είναι στην 26η θέση σε σύνολο 206 από ολόκληρο τον πλανήτη.

Αν δείτε τον σχετικό πίνακα θα διαπιστώσετε ότι αφήσαμε πίσω μας πολύ μεγαλύτερες χώρες σε πληθυσμό και παράδοση σε όλους τους σπουδαίους διεθνείς αγώνες.

Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων κατάφερε να σταθεί με αξιοπρέπεια στο κορυφαίο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη και να στείλει πολλαπλά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

Με κυριότερο ότι τα πολλά λεφτά δεν εγγυώνται πάντα την επιτυχία.

Οι Ολυμπιονίκες μας στηρίχθηκαν στις δικές τους δυνάμεις.

Η ελληνική πολιτεία και να ήθελε δεν μπορούσε να τους βοηθήσει.

Η χώρα μας έχει βουλιάξει εδώ και χρόνια, συνεπώς ούτε κουβέντα ότι πρόσφερε στους Ελληνες αθλητές.

Ό, τι έκαναν με τα λίγα μέσα που διαθέτουν οι ομοσπονδίες τους, τα σωματεία τους και φυσικά οι χορηγοί. Της ΕΟΕ και οι προσωπικοί τους.

Και πάλι καλά που υπάρχουν αρκετοί συμπατριώτες μας επιχειρηματίες, οι οποίοι σε αυτή την τόσο δύσκολη εποχή βρίσκουν τον τρόπο να σταθούν δίπλα στους πρωταθλητές.

Αυτοί είναι που αξίζουν ένα μπράβο. Όχι  το ελληνικό κράτος που οι εκπρόσωποί του ενδιαφέρονται μόνο για φωτογραφίες, λεζάντες και δηλώσεις που είναι υποκριτικές.

Αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το επίπεδο του ελληνικού αθλητισμού αν η χώρα μας δεν αντιμετώπιζε τα γνωστά οικονομικά προβλήματα και είχε χρήμα να διαθέσει όπως παλιά που τα σκορπούσε δεξιά κι αριστερά…

Ακόμα και στον αθλητισμό που γέννησε και συντήρησε πρωταθλητές μέσα στη ντόπα…

Το πόλο, η κωπηλασία, η ιστιοπλοϊα, ο στίβος στο τριπλούν γυναικών και το επί κοντώ ανδρών θα μπορούσαν να μας χαρίσουν κι άλλα μετάλλια.

Διότι διαθέτουμε αθλητές και αθλήτριες που έχουν ψυχή.

Αυτό είναι το μεγάλο τους όπλο.

Το λέει η καρδιά τους και παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά στέκονται όρθιοι και κοιτάνε το αύριο με αισιοδοξία.

Η επιτυχία τους στο Ρίο είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτές που σημείωσαν ξένοι αθλητές χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει προπόνηση σε παράγκα η, να μην έχουν χρήματα να βάλουν καύσιμα στα αυτοκίνητά τους για να πάνε για προπόνηση.

 Και τόσα άλλα που δεν είναι της παρούσης να τα αναφέρω.

Αυτά τα παιδιά εκφράζουν μια άλλη κοινωνία που δεν έχει ουδεμία σχέση με την Ελλάδα της διαφθοράς, της λαμογιάς, της μιζέριας και της παρακμής.

Εκφράζουν την Ελλάδα της δύναμης και της ελπίδας…