Ο Παναθηναϊκός ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που κέρδισε στον πρώτο της ευρωπαϊκό αγώνα και έχει καθίσει στη θέση του οδηγού για την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Δεν μου αρέσει, όμως, αυτή η υπεραισιοδοξία που βγαίνει προς τα έξω.

Κανένας στο τριφύλλι δεν πρέπει να ξεχνάει το περσινό στραπάτσο με την Γκαμπάλα, άρα όλοι τους οφείλουν να είναι σοβαροί και προσεκτικοί.

Στο κάτω κάτω το σκορ του αγώνα της Λεωφόρου ήταν 1-0, κάτι που σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι με τα δύο πόδια στον επόμενο γύρο.

Θέλει προσπάθεια και, μάλιστα, αρκετή, διότι η ρεβάνς θα γίνει σε αγωνιστικό χώρο με συνθετικό χλοοτάπητα.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μαθημένος να παίζει σε τέτοια γήπεδα, άρα οι παίκτες του είναι υποχρεωμένοι να δώσουν και το κάτι παραπάνω.

Δεν το συζητάμε ότι σαν ομάδα ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλύτερος σε όλους τους τομείς και προσωπικά δεν πιστεύω να έχει πρόβλημα.

Μιλάμε, όμως για ποδόσφαιρο.

Ουδείς μπορεί να ξέρει τι ξημερώνει.

Γι’ αυτό επιβάλλεται από όλους να δείξουν ωριμότητα και να αντιμετωπίσουν το ματς σαν να είναι τελικός.

Θα είναι καταστροφή για τον Παναθηναϊκό να την ξαναπατήσει όπως πέρυσι.

Όχι μόνο οικονομικά και ψυχολογικά για την τεχνική ηγεσία, τους παίκτες και την διοίκηση, αλλά θα είναι η δυσάρεστη επιβεβαίωση ότι ο Παναθηναϊκός ολοένα και μικραίνει και χάνει τον κόσμο του.

Το αναφέρω μόνο και μόνο για να κτυπήσω καμπανάκι. Για κανέναν άλλον λόγο.

Αυτό το θεωρητικά εύκολο ματς στην Σουηδία έχει τεράστια σημασία για τους πράσινους, γιατί  με την πρόκριση θα ξεπεράσουν τη …Γκαμπάλα και θα επιστρέψουν δειλά δειλά στον ευρωπαϊκό δρόμο που ήξεραν τόσα χρόνια…