Δεν συνηθίζω να γράφω για μπάσκετ, όμως επιβάλλεται μετά τη δεύτερη σερί καταπληκτική εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα.

Πρώτα κέρδισε τη Ρεάλ, πήρε ψυχολογία και χθες το βράδυ ισοπέδωσε την Μπαρτσελόνα.

Θυμίζω ότι πέρυσι οι ερυθρόλευκοι είχαν χάσει όλα τα ματς με τις ισπανικές ομάδες εκτός από τη Βαλένθια.

Θα αποφύγω αναλύσεις, διότι δεν είμαι ειδικός. Ως απλός θεατής απόλαυσα μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Κυρίαρχη σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το σκορ, άλλωστε, μιλάει από μόνο του. Οι Καταλανοί ήταν ανήμποροι να αντιδράσουν στην ορμητικότητα του Ολυμπιακού.

Κι ασφαλώς οι επικριτές του Μπαρτζώκα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.

Είναι φως φανάρι ότι ο Ελληνας προπονητής αρχίζει πλέον να μαθαίνει καλύτερα τους παίκτες, για να βρει τους ρόλους τους και να τους βοηθήσει έτσι ώστε κι αυτοί να προσαρμοστούν στα θέλω της ομάδας.

Για παράδειγμα, ο Ντόρσεϊ δεν αγωνίστηκε με τη Ρεάλ και χθες έβγαλε μάτια με την Μπάρτσα. Η, ο Μιτουλίνοφ που έκανε το καλύτερο ματς από τότε που επέστρεψε.

Ο Φουρνιέ κλάση. Όπως ο  Βεζένκοφ. Ο δε ΜακΚίσικ το κάτι άλλο. Βρίσκεται σε φοβερή κατάσταση.

Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός αυτής της εβδομάδας βούλωσε στόματα και απέδειξε σε όλους ότι και φέτος θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, διότι διαθέτει σούπερ ομάδα με πολλούς μεγάλους παίκτες.

Έχασε από τον Παναθηναϊκό, αλλά ήταν μια μάχη. Σημασία, άλλωστε, έχει στο τέλος να κερδίσει τον πόλεμο.

Και ασφαλώς το ίδιο ισχύει για τους πράσινους. Τόσα και τόσα γράφτηκαν μετά την ήττα από την Παρί.

Όπως και για τον Ολυμπιακό μετά τις ήττες από Εφές και Μπάγερ με τα λάθη που έγιναν στο φινάλε.

Χρόνο με τον χρόνο ο Ολυμπιακός δείχνει τα δόντια του και το μέλλον του ανήκει.