Χθες έγραφα για τον Τάσο Μπακασέτα πόσο διαφορετικός παίκτης είναι στην εθνική ομάδα σε σχέση με τον Παναθηναϊκό.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά στην εθνική ομάδα και διαβάζω δημοσιεύματα πόσο λάθος έκανε ο Αλαφούζος που τον έδιωξε από τον Παναθηναϊκό.

Για εμένα στερείται λογικής να συγκρίνουμε έναν προπονητή που δουλεύει σε σύλλογο με κάποιον που είναι ομοσπονδιακός.

Ο ένας εργάζεται καθημερινά, δίνει συνέχεια αγώνες, εισηγείται τους παίκτες που θα αγοραστούν η, θα πουληθούν.

Κι ο άλλος βρίσκει τους διεθνείς, επιλέγει υποχρεωτικά από τη δεξαμενή των ντόπιων ποδοσφαιριστών και προσπαθεί να τους κάνει ομάδα.

Δεν μπορεί να γίνεται σύγκριση. Κι είναι άδικο όταν μιλάμε και για το ίδιο πρόσωπο όπως συμβαίνει με τον Σέρβο.

Αν θα πάει καλά με την εθνική δεν σημαίνει ότι θα πήγαινε εξίσου καλά και με τον Παναθηναϊκό σε βάθος χρόνου. Και το αντίστροφο. Μην τα μπερδεύουμε.

Για την ιστορία, ο Γιοβάνοβιτς νοικοκύρεψε το Τριφύλλι, είδαμε ορισμένα καλά παιχνίδια, έκανε πρωταθλητισμό, όμως μέχρι εκεί.

Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί στην παρούσα φάση είναι ο Γιοβάνοβιτς να συνεχίσει όπως άρχισε και να φτάσει την εθνική ψηλά.

Να την ξαναδούμε σε μεγάλη διοργάνωση και να βλέπουμε καλή μπάλα όπως με την Αγγλία και την Ιρλανδία.

Τα υπόλοιπα είναι ανούσια θέματα. Περισσότερο για λαϊκή κατανάλωση.

Κι εγώ είχα γράψει ότι ο Αλαφούζος έκανε λάθος που τον απομάκρυνε χωρίς λόγο, όμως δεν έχει νόημα να γυρίσουμε πίσω. Ό,τι έγινε, έγινε.

Και στο κάτω κάτω ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να ταιριάζει καλύτερα στην εθνική ομάδα απ’ ότι στον Παναθηναϊκό. Τόσες και τόσες φορές έχουμε δει ανάλογες καταστάσεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Όλη αυτή η ιστορία μόνο ζημιά προκαλεί στον Παναθηναϊκό που γενικά είναι στα κάτω του και ο Αλόνσο σε κάθε ματς παίζει το κεφάλι του.