Το αίμα στο κεφάλι μου ανεβαίνει όταν διαβάζω διθυράμβους για έναν πιτσιρικά που ακόμα τρώει το ποδοσφαιρικό αυγό του.

Κι εμένα, ρε μάγκες, μου άρεσε ο Μουζακίτης με τον Ατρόμητο. Και τον καμάρωσα, όπως τ΄ άλλα παιδιά, όταν ο Ολυμπιακός σήκωσε την ευρωπαϊκή κούπα στους μικρούς.

Αλλά αφήστε τον να παίξει μπάλα. Δεν πρόλαβε να αγωνιστεί με τον Ατρόμητο και γράφετε ένα σωρό πράγματα που μόνο κακό μπορεί να του προκαλέσουν.

Αυτό το παιδί είναι ταλέντο. Αλλά μόνο με σκληρή δουλειά και ταπεινότητα θα προχωρήσει και θα κάνει μεγάλη καριέρα. Η δημοσιότητα μπορεί να του σταθεί εμπόδιο. Ίσως του χαλάσει το μυαλό. Όπως έχει γίνει με τόσα και τόσα παιδιά στο παρελθόν.

Και το ίδιο ισχύει για όλους τους πιτσιρικάδες που ετοιμάζει ο Μεντιλίμπαρ. Θα χρειαστούν χρόνο, πραγματική στήριξη απ’ όλους ειδικά στα δύσκολα και μακριά από τον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο. Και φυσικά τα social media. Αυτά και αν είναι καταστροφή.

Αγαπώ τα νέα παιδιά και χαίρομαι όταν βλέπω 17χρονους και 18χρονους να παίζουν σε αυτό το υψηλό επίπεδο.

Έχουμε αργήσει, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας και οι άλλοι πιτσιρικάδες είναι το μέλλον. Κι όσο πιο μικρούς τους προσέξουμε και τους αναδείξουμε, τόσο καλύτερο ποδόσφαιρο θα φτιάξουμε.

Και ταυτόχρονα θα έρχονται από πίσω κι άλλα θαυματουργά ταλέντα. Όλα είναι θέμα οργάνωσης και μυαλού.