Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός ως ομάδα αναδείχθηκε προς το τέλος του ντέρμπι με την ΑΕΚ όταν ο Ιωαννίδης αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Ο διεθνής επιθετικός έπαιρνε τη μπάλα λίγο κάτω από τον χώρο του κέντρου κι έκανε επελάσεις. Σα να έλεγε στον προπονητή και τους συμπαίκτες του ότι «έτσι όπως έχουμε καταντήσει μόνο αυτή η λύση υπάρχει μπας και σκοράρουμε»

Πραγματικά είναι κρίμα για τον Παναθηναϊκό να διαθέτει τόση ποιότητα και να μην έχει ομάδα.

Αν και πάντα πιστεύω ότι ο προπονητής πρέπει να έχει χρόνο για να φανεί η δουλειά του, ο Αλόνσο σαφώς και έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Γι’ αυτό και αμφισβητείται τόσο έντονα. Κάποιοι, μάλιστα, τον έχουν τελειωμένο.

Χθες το Τριφύλλι δεν βλεπόταν στο πρώτο ημίχρονο. Όπως και σε τόσα άλλα ματς.

Στην επανάληψη ανέβηκε γιατί το επέτρεψε η ΑΕΚ που άφησε τη πίεση ψηλά.

Στην αρχή οι πράσινοι έφτιαξαν τρεις φάσεις, αλλά σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου η ομάδα ανακατεύτηκε.

Κυρίως όταν ο εξαιρετικός Τετέ  πήγε να παίξει πίσω από τον Ιωαννίδη, ο οποίος, όμως, αναγκαζόταν να γυρίζει προς τα πίσω για να πάρει μπάλα. Είδαμε μια μπερδεμένη εικόνα. Όπως ότι ο Μαξίμοβιτς έπαιζε πιο μπροστά από τον Ουναΐ.

Ο δε Τζούρισιτς ξεκίνησε πολύ καλά και μετά το 1-0 που φέρει ευθύνη έπεσε η ψυχολογία του κι εξαφανίστηκε.

Έπειτα αναρωτιέμαι γιατί αποκτήθηκε αυτός ο Μπάλντοκ και τι πρόσφερε στην αρχική ενδεκάδα.

Ο αποκλεισμός του Βαγιαννίδη από την αποστολή προφανώς κι έχει να κάνει με την ανανέωση του συμβόλαίο του.

Όσο για τον Ινγκασον, που τον θεωρώ στόπερ κλάσης, ο Πιερό τον έκανε μια χαψιά.

Γενικά ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που έχει οργανωτικά και λειτουργικά θέματα σε όλες τις γραμμές του. Κι είναι τρομερά πιεσμένος.

Η ΑΕΚ νίκησε, διότι το ήθελε πιο πολύ, ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη κι έπαιξε με τον αέρα της ισχυρής έδρας της.