Πολύ εύκολα διαβάζεται το ντέρμπι της Λεωφόρου. Κέρδισε η ομάδα που το ήθελε πιο πολύ και ήταν καλύτερα διαβασμένη. Ο Τερίμ παρέταξε έναν Παναθηναϊκό για να κερδίσει και ο Καρβαλιάλ έναν Ολυμπιακό για να μην χάσει.

Ο Τούρκος απέφυγε τις πολλές αλλαγές, εμπιστεύτηκε τους Αράο, Γεντβάι στα στόπερ, έβαλε ξανά τον Πέρεθ και σημάδεψε την αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού. Από εκεί μπήκαν και τα δύο γκολ.

Ενώ ο Καρβαλιάλ πάτησε πάνω στο πρώτο ματς για το κύπελλο. Γι’ αυτό έβαλε ξανά τον Ρίτσαρντς, αλλά δεν του βγήκε.

Ούτε οι αλλαγές στο ημίχρονο. Το γύρισε σε 4-4-2, αλλά και πάλι ο Ολυμπιακός δεν έπειθε. Ναι μεν έκανε ευκαιρiες, αλλά ως εικόνα υστερούσε.

Ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος και δίκαια πήρε το τρίποντο. Πατούσε πιο σταθερά, σαφώς είχε καλύτερη και πιο άνετη κυκλοφορία και πήρε πράγματα από αρκετούς παίκτες.

Τους δυο στόπερ, τον εξαιρετικό Πέρεθ, τον Τσέριν, τον Παλάσιος που ταλαιπώρησε τον Ορτέγκα, τον Γερεμέγιεφ που με το κατάλληλο «τάισμα» ξέρει να στέλνει το τόπι στα δίχτυα και, βέβαια, τον Μπακασέτα ο οποίος είχε συμμετοχή και στα δύο τέρματα.

Ο αρχηγός της εθνικής ξέρει να δημιουργεί από τον άξονα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους πράσινους, γιατί είχαν θέμα σε αυτό το κομμάτι. Μέχρι και ο Ντραγκόφσκι στάθηκε στο ύψος του όταν χρειάστηκε. Ο δε Μπερνάρ δεν μου άρεσε, αλλά πέτυχε το πρώτο γκολ.

Ενώ από τον Ολυμπιακό στέκεσαι στον φιλότιμο Μασούρα και τον Ροντινέι. Ο Κάρμο έδειξε καλά ατομικά στοιχεία, αλλά το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό και μετρά η συνολική εικόνα της ομάδας που χθες για τον Ολυμπιακό δεν ήταν η κατάλληλη.

Έπαιζε το τελευταίο του χαρτί για να μείνει στη διεκδίκηση του τίτλου και ο προπονητής του επέλεξε να προσεγγίσει το ματς με πρώτο στόχο  να μην χάσει. Κι αυτό πλήρωσε.

Αντίθετα με τον Τερίμ που πίστεψε στη νίκη, έφτιαξε ανάλογο πλάνο και δικαιώθηκε.