Tο πραγματικό του όνομα ήταν Carlo Pedersoli. Όλοι όμως τον ήξεραν ως Bud Spencer. Επέλεξε το «Bud» («μπουμπούκι») επειδή ήταν διαμετρικά αντίθετο με το βαρέων βαρών σώμα του και το «Spencer» προς τιμήν του ηθοποιού Spencer Tracy. Ο αγαθός γίγαντας, που κατατρόπωνε τους κακούς στο πλευρό του alter ego του, Terence Hill, και σκορπούσε το γέλιο στους λάτρεις των ελαφρών ταινιών των 70s, ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας XL ηθοποιός.

Πριν ασχοληθεί με την υποκριτική ήταν πρωταθλητής κολύμβησης και μάλιστα ο πρώτος Ιταλός που έσπασε το φράγμα του ενός λεπτού στα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης. Αγωνίστηκε σε δύο Ολυμπιάδες (1952 και 1956), ενώ κατέκτησε και το Πρωτάθλημα Ιταλίας στο πόλο με τα χρώματα της Λάτσιο. Ήταν, επίσης, απόφοιτος της Νομικής του Γέιλ, ενώ στη συνέχεια πήρε και ντοκτορά. Με την επιστροφή του στην Ιταλία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη Maria Amato, κόρη γνωστού κινηματογραφιστή. Και όχι, δεν ξεκίνησε τότε την καριέρα του ηθοποιού, αλλά του συνθέτη, αφού έγραψε μουσική για Ιταλούς τραγουδιστές, soundtracks για ταινίες και ντοκιμαντέρ στη RAI.

Η αλήθεια είναι πως ο Bud Spencer είχε κάνει μια πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση στο επικό Quo Vadis, το 1950. 27 χρόνια αργότερα πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Θεός Συγχωρεί, Εγώ Όχι, μαζί με τον Giuseppe Colizzi. Ακολούθησαν άλλες 20 ταινίες μαζί. Οι δυο τους ήταν επί χρόνια κολλητοί φίλοι. Ο Spencer, μετά τις ταινίες, ίδρυσε τη Mistral Air, μια εταιρεία με αεροπλάνα (ήταν και ο ίδιος πιλότος) που μετέφεραν αλληλογραφία, και αργότερα την πούλησε στα Ιταλικά Ταχυδρομεία.

Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε τους Ιταλούς. Τον ηθοποιό αποχαιρέτησε με tweet και ο Matteo Renzi, που έγραψε: «Αντίο, Bud Spencer, σε αγαπήσαμε τόσο πολύ». Σύμφωνα με δηλώσεις του γιου του, Giuseppe, η τελευταία λέξη του Spencer προς την οικογένειά του, που ήταν μαζεμένη γύρω του τις τελευταίες ώρες του, ήταν «ευχαριστώ».