Δεν παίζει ο Λιβάι, δεν σκοράρουν οι επιθετικοί, όμως υπάρχει ο Βίντα. Με το 4ο φετινό του γκολ η ΑΕΚ λύγισε τον Αρη και είναι για τα καλά στο κόλπο του τίτλου.

Μέχρι να σκοράρει ο Κροάτης η ομάδα του Αλμέιδα προσπάθησε να παίξει με το γνωστό της στιλ. Δεν δημιούργησε τις πολλές ευκαιρίες, ούτε εντυπωσίασε με την απόδοσή της, αλλά ήταν πολύ πιεστική, έβγαλε ένταση και σαφώς είχε τον πρώτο λόγο απέναντι σε έναν Αρη που επέλεξε να αγωνιστεί πίσω από τη μπάλα.

Μετά το γκολ η Ενωση έριξε ταχύτητα. Ήθελε να προφυλάξει την άμυνά της και φάνηκε κουρασμένη. Λογικό.

Έτσι, όμως, έδωσε δικαιώματα στους Θεσσαλονικείς κι αυτό πρέπει να προβληματίσει τον Αλμέιδα. Ναι μεν βλέπει την ομάδα του να παίρνει πράγματα από τα στημένα, αλλά ανασταλτικά υπάρχουν ζητήματα. Κυρίως στον χώρο του κέντρου.

Η Ενωση, πάντως, παρουσιάζεται πιο ώριμη. Δεν κάνει τη μία τελική μετά την άλλη όπως πέρυσι, αλλά ξέρει τι θέλει και βρίσκει τον τρόπο να το παίρνει. Σου δίνει την εντύπωση ότι είναι θέμα χρόνου να σκοράρει.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι παίζει με τον αέρα της πρωταθλήτριας. Έχει αυτοπεποίθηση.

Ο Αρης εφάρμοσε συνταγή Παναθηναϊκού, αλλά ήταν ακόμα πιο πολύ αμυντικός.

Είχε την φοβερή ευκαιρία με τον Μορόν να ανοίξει το σκορ και επιθετικά ανοίχτηκε μετά το 1-0.

Ο Πάρντο που μπήκε αλλαγή αξίζει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες από τον προπονητή του.

Ο Σουλεϊμάνοφ είναι τεχνίτης, αλλά δεν έχει ουσία στο παιχνίδι του. Ο Αρης θέλει ενίσχυση στην άμυνα και την επίθεση.