Δεν το συζητάμε ότι το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ που θα παίξει με τη Μαρσέιγ.

Ιδανικό ξεκίνημα για τη σεζόν και η ψυχολογία στα ύψη μετά την εξασφάλιση της συμμετοχής της ομάδας σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ μετά από 7 χρόνια.

Από εκεί και πέρα, όμως, η αλήθεια πρέπει να βγαίνει μπροστά, διότι μόνο έτσι ο Παναθηναϊκός μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Η χθεσινή εμφάνιση των πράσινων ήταν κακή. Ειδικά στο ανασταλτικό κομμάτι πήρε κάτω από τη βάση. Ουδείς μεσοεπιθετικός μάρκαρε, ο Πέρεθ δεν κάνει για 6άρι όταν η ομάδα αμύνεται και οι Ουκρανοί από το πουθενά έγιναν επικίνδυνοι.

Μην κοιτάτε το 2-2 και μετά την αποβολή που όλα τελείωσαν. Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός καρδιοχτύπησε τον κόσμο του.

Σκόραρε γρήγορα και μετά άφησε τη μπάλα στη Ντνίπρο και την κυνηγούσε. Ήταν πολύ αγχωτικό το ματς από το 1-1 και μέχρι να γίνει το 2-2.

Κι όλα αυτά διότι ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει πάρει ακόμα κόφτη από το πάνω ράφι, ούτε, βέβαια, δεξί μπακ. Ο Κώτσιρας ήταν αλλού κι αλλού.

Οι δε δυο στόπερ δεν ξέρουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου και το τριφύλλι είχε τεράστια κενά στην άμυνά του. Και μια πολύ μεγάλη τρύπα στον χώρο του κέντρου.

Ήθελα και να ήξερα, αυτός ο Γιοβάνοβιτς δεν το βλέπει ότι η ομάδα του υστερεί στο αμυντικό κομμάτι; Ένα βαρβάτο 6άρι έπρεπε να έχει αποκτηθεί εδώ και καιρό.

Πολύ σημαντικό ότι ο Σπόραρ πέτυχε ακόμα δυο τέρματα, ενώ  εκπληκτική ήταν η ενέργεια του Τζούρισιτς στην ισοφάριση του Σλοβένου.

Απογοητευτικός ήταν ξανά ο Παλάσιος, ενώ ο Βιλένα δεν είχε σχέση με τον παίκτη που είδαμε στο Κόζιτσε.