«Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα το χρυσό μετάλλιο, διότι θεωρούσα το παγκόσμιο πολύ πιο δύσκολο από το ευρωπαϊκό. Είμαι πολύ χαρούμενη για το αποτέλεσμα». Μιλάει η Ερμιόνη Γκίκα, η οποία έγραψε ιστορία στην κατηγορία ILCA 4 Youth.

Τον περασμένο Απρίλιο στο Καντίθ της Ισπανίας είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο και επανέλαβε τον θρίαμβό της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βόλου.  Τρομερό νταμπλ για το χρυσό κορίτσι του Ν.Ο Καλαμακίου.

Στα αξιοσημείωτα ότι στο ευρωπαϊκό είχαμε πάρει και το ασημένιο με την Μαρία Ελένη Καλακώνα του Ν.Ο Πάρου και τώρα στον Βόλο ήταν η σειρά της Κλεοπάτρας Αναστασίου του Ν.Ο.Π. Φαλήρου να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Απίστευτες επιτυχίες για τα ελληνικά πανιά που επιβεβαιώνουν το πολύ υψηλό επίπεδο που βρίσκεται η ιστιοπλοΐα μας και το πιο σημαντικό ότι δείχνουν το μέλλον.

Η Ερμιόνη Γκίκα είπε ακόμα: Ο ανταγωνισμός ήταν έντονος, διότι έτρεξαν πολλά δυνατά σκάφη από το εξωτερικό. Οι συνθήκες του αέρα ήταν διαφορετικές κάθε ημέρα κι αυτό μας δημιούργησε αρκετά προβλήματα, όμως έβγαλα καλές κούρσες και έφτασα στην κορυφή. Είμαι πολύ ευχαριστημένη γι’ αυτή την επιτυχία, αλλά και γενικά για την εμφάνιση της ομάδας μας. Κατακτήσαμε και το ασημένιο μετάλλιο όπως στο ευρωπαϊκό και μέσα στην πρώτη 10άδα τα πέντε κορίτσια ήταν από την χώρα μας. Αυτό τα λέει όλα για το υψηλό επίπεδο της ομάδας μας και οφείλεται στην δική μας σκληρή δουλειά, αλλά και στα πανελλήνια και προπονητικά καμπ που διοργανώνει η Ομοσπονδία και μας έχουν βοηθήσει να είμαστε πια παγκόσμια δύναμη».

Όπως όλοι οι ιστιοπλόοι που έλαβαν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βόλου έτσι και η Ε. Γκίκα δεν έκρυψε το σοκ που υπέστη από τις φωτιές στην ευρύτερη περιοχή και τις εκρήξεις σε αποθήκες πυρομαχικών στη Νέα Αγχίαλο. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια δήλωσε: «Την δεύτερη ημέρα του αγώνα ο δυνατός αέρας έφερνε τον καπνό προς το μέρος μας και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Την τρίτη ημέρα αισθανθήκαμε πολύ άσχημα με τις φωτιές. Βλέπαμε τους προπονητές μας να πηγαίνουν απέναντι για να μεταφέρουν κόσμο και αναρωτιόμουν πώς μπορούσε να συνεχιστεί η διοργάνωση κάτω από αυτές τις συνθήκες. Να καίγονται δάση, σπίτια, επιχειρήσεις και να χάνονται περιουσίες. Όλο αυτό που ζήσαμε ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Στη συνέχεια ο αέρας άλλαξε, οι φωτιές σβήστηκαν και προσπαθήσαμε να συγκεντρωθούμε στον αγώνα».

Η ιστιοπλόος του Ν.Ο Καλαμακίου κατέληξε: Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου και τον αδελφό μου που είναι δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ. Επίσης τους συναθλητές μου για τη συνολική προσπάθεια που κάναμε σαν ομάδα. Τώρα θα ξεκουραστώ και από τον Σεπτέμβριο θα αλλάξω κατηγορία και θα συνεχίσω στα ILCA 6 με στόχο το καλύτερο δυνατό».