Στον αθλητισμό ένας κερδίζει κι ένας χάνει. Αλλά στην περίπτωση του τελικού της Ευρωλίγκα νικητές είναι και οι δυο.

Και η Ρεάλ που γύρισε το ματς στο φινάλε και ο Ολυμπιακός που ήταν καλύτερος και του άξιζε να πάρει την κούπα.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει την πίκρα και την στενοχώρια του Ολυμπιακού, όμως ο Μπαρτζώκας, οι παίκτες, η διοίκηση και ο κόσμος πρέπει να έχουν το κεφάλι ψηλά.

Η ομάδα τους έκανε μια υπερπροσπάθεια, έφτασε δίκαια στον τελικό και το έχασε στις λεπτομέρειες.

Δεν είμαι ειδικός για να κρίνω τον Μπαρτζώκα η, να αναλύσω τι πήγε καλά και τι όχι.

Προσωπικά είδα μια ομάδα που από την αρχή ήταν το αφεντικό του ματς, κυκλοφορούσε καλύτερα τη μπάλα, είχε πιο πολλές λύσεις. Στα μάτια μου ο Ολυμπιακός ήταν ανώτερος.

Κι από την άλλη παρακολούθησα τη βασίλισσα να παίζει το αναχρονιστικό σύστημα της ζώνης. Τι σημαίνει αυτό;  Ότι δεν μπορούσε να παίξει διαφορετικά τον Ολυμπιακό.

Και στο τέλος κέρδισε, διότι τα γερόντια είναι έμπειρα και οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν μπόρεσαν ποτέ να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα. Οι αγώνες με την Παρτιζάν έπρεπε να έχουν δείξει πολλά στους ερυθρόλευκους.

Το καταλαβαίνω ότι αυτή η ήττα δεν χωνεύεται εύκολα, όμως είναι μονόδρομος για τον Ολυμπιακό να πάει παρακάτω. Και πέρυσι την πάτησε για ένα σουτ. Διαθέτει ομαδάρα και οφείλει να συνεχίσει και να μάθει από τα λάθη του.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μια ελληνική ομάδα βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων της Ευρώπης και ευελπιστούμε από τη νέα σεζόν να έχουμε ξανά ψηλά και τον Παναθηναϊκό.