Με τη ψυχή τους γιόρτασαν στην ΑΕΚ τον τίτλο και πολύ καλά έκαναν. Είχαν την καλύτερη ομάδα και το άξιζαν.

Μου άρεσε το πόσο αυθόρμητος και αληθινός ήταν ο Αλμέιδα. Έδειξε ότι πραγματικά έχει γίνει ένας από τους οπαδούς της ΑΕΚ.

Κι όπως τόνισα χθες, ο Αργεντινός είναι ο σύγχρονος Μπάγεβιτς της ΑΕΚ. Πρωτάθλημα με το καλημέρα και η δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας που χαίρεσαι να την παρακολουθείς.

Δεν μπορώ να ξέρω πόσο θα μείνει στην ομάδα, όμως βλέπω ότι ο Αλμέιδα έχει δεθεί με το κλαμπ και ονειρεύεται μια ανάλογη συνέχεια. Δεύτερο σερί πρωτάθλημα και διάκριση στην Ευρώπη.

Υπάρχουν κάποια θέματα ανοιχτά, αλλά για εμένα, όπως είναι τώρα η ΑΕΚ μπορεί να σταθεί πολύ καλά και τη νέα σεζόν.

Με ένα στόπερ κι ένα επιθετικό χαφ ο Αλμέιδα θα είναι γεμάτος. Εννοείται ότι θα αντικατασταθούν όσοι φύγουν κι αναφέρομαι κυρίως στον Πινέδα και τον Αμραμπατ.

Αλλά για όλα αυτά στην ΑΕΚ έχουν χρόνο. Προέχει ο τελικός του κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και η κατάκτηση του νταμπλ μετά το 1978-79.

Η Ενωση διψά για τίτλους και πλέον οι πάντες έχουν το μυαλό τους στον τελικό της 24ης Μαΐου που δεν θα είναι εύκολος.

Θεωρητικά η ΑΕΚ έχει τον πρώτο λόγο, όμως είναι ερωτηματικό το πώς θα παρουσιαστεί απέναντι στον ΠΑΟΚ, διότι, όπως και να το κάνουμε, ένα φυσιολογικό «άδειασμα» μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος υπάρχει.

Ο Αλμέιδα είναι αυτός που πρέπει να βρει τον τρόπο να επαναφέρει τους παίκτες σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας.

Καλά τα γλέντια, αλλά υπάρχει κι ένας ακόμη τελικός. Ένας ακόμη τίτλος που τον θέλουν οι πάντες στην ομάδα για πολλούς λόγους.

Άλλωστε, μέσα από τέτοιες επιτυχίες γιγαντώνεται ο κάθε σύλλογος. Και στην ΑΕΚ ελπίζουν ότι με όπλο το καινούργιο γήπεδό τους πλέον θα ζουν πολύ περισσότερες τέτοιες μεγάλες χαρές. Τους άνοιξε η όρεξη για τα καλά…