Το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο, όμως χθες στη Λεωφόρο η ομάδα που άξιζε να κερδίσει ήταν η ΑΕΚ.

Κι αυτό δεν το λέω μόνο για τα δυο δοκάρια και τις άλλες φάσεις που έφτιαξαν οι παίκτες του Αλμέιδα, αλλά για τη συνολική εικόνα της Ενωσης.

Από τη μια είδαμε μια ΑΕΚ που έβαλε τη μπάλα κάτω κι έπαιξε ποδόσφαιρο για να νικήσει και από την άλλη έναν Παναθηναϊκό που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα.

Σε όλο το ματς έκανε μόλις μια ευκαιρία με την κεφαλιά του Σπόραρ μετά από το φάουλ του Μπερνάρ. Αυτός ήταν επιθετικά ο Παναθηναϊκός.

Είδαμε, δηλαδή, αυτό που παρακολουθήσαμε ολόκληρη τη σεζόν. Την ΑΕΚ να παίζει φουλ επιθετικά και τον Παναθηναϊκό με το γνωστό παιχνίδι της υπομονής και ό,τι έρθει…

Πριν τη σέντρα η Ενωση είχε πολλά προβλήματα με ιώσεις και τραυματισμούς.

Γι’ αυτό ξεκίνησε ο Γαλανόπουλος δίπλα στον Γιόνσον. Κι από το 15΄ ο Αλμέιδα έχασε τον Ρότα και τη θέση του δεξιού μπακ κάλυψε με απόλυτη επιτυχία ο Πινέδα.

Η ΑΕΚ, λοιπόν, όχι μόνο δεν επηρεάστηκε, ίσα ίσα που επέβαλλε τον ρυθμό της, πήρε το κέντρο και με τον εκπληκτικό Λιβάι Γκαρσία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να σκοράρει.

Ο Τσούμπερ ήταν άτυχος με τα δυο δοκάρια, όμως βοήθησε πολύ την ομάδα του, έτσι ώστε στα πρώτα 45 λεπτά να έχει τον πρώτο λόγο.

Σε αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός έπαιζε με το φοβερό σχέδιο ο Μάγκνουσον και ο Κουρμπέλης να κάνουν μακρινές μπαλιές στον Σπόραρ, ο οποίος ήταν απελπιστικά μόνος του. Έχασε όλες τις μονομαχίες, αλλά και να τις κέρδιζε δεν υπήρχε δίπλα του συμπαραστάτης.

Από εκεί και πέρα προσοχή στην άμυνα που δεν πατούσε καλά. Υπήρξαν φάσεις που επικρατούσε πανικός.

Στην επανάληψη η ΑΕΚ μείωσε τον επιθετικό της ρυθμό, γιατί από τη μια κουράστηκε κι από την άλλη φοβήθηκε μήπως δεχθεί γκολ στην κόντρα.

Και πάλι, όμως, είχε τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής μέχρι που ο Γιοβάνοβιτς έριξε στο ματς τους Κλεινχέισλερ και Τσοκάι και οι πράσινοι ισορρόπησαν τον αγώνα.

Επιθετικά ο Παναθηναϊκός ήταν ανύπαρκτος, αντίθετα με την ΑΕΚ που λόγω της ποιότητας του Γκαρσία πάντα ήταν επικίνδυνη κι ας μην έχασε τις μεγάλες ευκαιρίες.

Γι’ αυτό λέω ότι αν μια ομάδα δικαιούτο τη νίκη αυτή ήταν η ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός ήξερε ότι τον βολεύει η ισοπαλία και το διαχειρίστηκε ανάλογα.

Η εικόνα του δεν ήταν για ομάδα που πάει να πάρει το πρωτάθλημα.

Οι παίκτες του φοβήθηκαν να πάρουν  τις ευθύνες τους και καλά έκανε ο Γιοβάνοβιτς και το τόνισε στις δηλώσεις του.

Οπωσδήποτε σημαντικό μερίδιο γι’ αυτό έχει και ο Σέρβος που στα τελευταία ματς έχει μεγάλη πίεση κι αυτό περνάει στην ομάδα.

Για τη διαιτησία κακώς φωνάζει η ΑΕΚ, διότι ο Μπερνάρ δεν είχε πρόθεση να χτυπήσει τον Ρότα. Ήταν φάουλ και κίτρινη για το μαρκάρισμα με το πόδι.

Για εμένα οι δυο φάσεις του Μουκουντί με Σπόραρ και Ιωαννίδη δεν ήταν για δεύτερη κίτρινη, όμως ήταν το χτύπημα του Βίντα στον Τσοκάι που πήρε πρώτος τη κεφαλιά λίγο έξω από την περιοχή του Αθανασιάδη.