Όποιος έβλεπε το πρώτο ημίχρονο στην Αγιά Σοφιά πολύ δύσκολα να προέβλεπε ότι στο τέλος ο Ολυμπιακός θα έφευγε νικητής με 3-1.

Κι όμως αυτή η δυνατή ΑΕΚ των πρώτων 45 λεπτών την πάτησε σαν κακομαθημένο παιδί που τα θέλει όλα και δεν βάζει μυαλό να διορθωθεί.

Και γιατί το λέω αυτό. Διότι με το 0-1 η Ενωση βγήκε μπροστά λες και παίζει με τα ιστορικά Σούρμενα. Και μέχρι να καταλάβει τι έχει γίνει «έφαγε» δυο τεμάχια. Δεν είναι έτσι.

Η ΑΕΚ ούτε η Ρεάλ είναι, ούτε η Μπάγερν και η Σίτι. Έχει αδυναμίες στην άμυνα.

Κι ο Αλμέιδα το ξέρει. Δεν γίνεται να παίζει όλη η ομάδα στην επίθεση και πίσω η μάνα να χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Ο Λατίνος τεχνικός έχει τις ευθύνες του. Όπως γιατί αγνόησε τον Τσούμπερ στην αρχική ενδεκάδα και γιατί προτίμησε τον ανέτοιμο Λιβάι από τον φορμαρισμένο Μάνταλο.

Και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα ο Αλμέιδα δεν έκανε καλό κοουτσάρισμα και η ομάδα του έχασε.

Κατά τη γνώμη μου ο Αργεντινός αδικεί τον εαυτό του. Είναι δουλευταράς και πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του κάθε αγώνα. Κι αν ένα ματς δεν μπορεί να το κερδίσει τουλάχιστον ας μην το χάσει.

Είναι το ίδιο για την ΑΕΚ να έχει τον Ολυμπιακό σε απόσταση έξι βαθμών από το να είναι πίσω της μόλις μία νίκη;

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ΑΕΚ έχει τη δυναμική, την ομάδα, τους παίκτες, τον προπονητή να χτυπήσει τον τίτλο.

Αλλά επιβάλλεται να μπει στο πετσί της διεκδίκησης ενός τίτλου.

Χθες προβλημάτισε. Με νίκη τελείωνε τον Ολυμπιακό και έχασε το ματς. Αυτό δείχνει πολλά για τη νοοτροπία της.

Άλλο πιστεύω στις δυνατότητές μου και τα δίνω όλα κι άλλο το κάνω χωρίς να υπολογίζω τίποτα και κανέναν.

Διότι έτσι την πάτησε η ΑΕΚ. Πίστεψε ότι θα γυρίσει το ντέρμπι. Αλλά δεν ήξερε το πώς. Είχε την επιθυμία, όμως όχι το καθαρό μυαλό. Ούτε την ωριμότητα που είναι αναγκαία στα πλέι οφ.