Δεν το συζητώ ότι ο Παναθηναϊκός πήρε τεράστια νίκη στου Χαριλάου. Δεν έχει σημασία που ο Αρης κινήθηκε σε ρηχά νερά και ήταν κατώτερος του αναμενομένου.

Οι πράσινοι βρέθηκαν πίσω στο σκορ και κατάφεραν να το γυρίσουν. Όπως έγινε και στην Τούμπα. Άξια.

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε την μεγάλη εμφάνιση, όμως ήταν υπομονετικός και έβγαλε πάθος. Το πρόβλημά του ήταν στην αρχή του αγώνα και μέχρι το 30. Δεν μπήκε καλά. Λες και φοβόταν τον αντίπαλό του.

Αρκετοί παίκτες του έκαναν αβίαστα λάθη, η αριστερή του πλευρά είχε θέμα με τον Οντουμπάτζο και μόνο ο Μαντσίνι προσπαθούσε να τον κρατήσει όρθιο.

Η ισοφάριση ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που η ομαδα του Γιοβάνοβιτς είχε ανάγκη αυτό το γκολ για να πάρει τα πάνω της ψυχολογικά. Ήταν πολύ ωραία η ενέργεια του Ιωαννίδη.

Σύμφωνα με την εικόνα των ομάδων στο δεύτερο ημίχρονο το ματς θα τελείωνε ισόπαλο η, θα κέρδιζε ο Παναθηναϊκός. Έστω και με αυτό το τυχερό γκολ. Διότι οι πράσινοι πρόσεξαν την άμυνά τους, μαζεύτηκαν, έτρεξαν πολύ και ήταν επικίνδυνοι στην κόντρα. Και πριν το 1-2 είχαν προειδοποιήσει.

Το θέμα είναι κατά πόσο αυτό το αποτέλεσμα θα βοηθήσει τους παίκτες να ξαναβρούν τον εαυτό τους και να δείξουν ξανά την ομάδα του πρώτου γύρου. Διότι επιμένω, ότι το πρόβλημα του Τριφυλλιού ήταν και εξακολουθεί να είναι  και πνευματικό.

Η κρίση ξεπερνιέται με νίκες. Ο κόσμος περιμένει η ομάδα να συνεχίσει  με τρίποντο και με τον Βόλο στη Λεωφόρο και μετά να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτό το ντέρμπι θα δείξει πολλά για το μέλλον.