Σίδερα έπρεπε να τρώει ο Ολυμπιακός χθες στο Περιστέρι. Ειδικά μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ.

Κι όμως ήταν… φλατ. Δεν έβαλε τα πόδια του στη φωτιά. Λες και ήταν σίγουρος ότι με τον έναν η, τον αλλον τρόπο θα κέρδιζε το ματς.

Αλλά δεν είναι έτσι. Είναι πρόσφατο το 2-2  στο κύπελλο. Κι ο Ατρόμητος καίγεται για τους βαθμούς μήπως προλάβει να μπει στην εξάδα.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού όφειλαν να τα δώσουν όλα. Όχι μόνο γκέλαραν, αλλά στο τέλος πρέπει να είναι και ικανοποιημένοι, διότι οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν να είχαν σημειώσει και δεύτερο τέρμα.

Για εμένα δεν είναι μόνο ότι ο Μίτσελ επιμένει να παίζει με τρία δεκάρια. Αλλά και η διάθεση που έδειξαν οι παίκτες. Ήταν κατώτεροι του αναμενομένου.

Δεν είχαν ενέργεια και ένταση στο παιχνίδι τους. Ισοφαρίστηκαν πολύ εύκολα και μετά έχασαν τη μάχη του κέντρου. Μόνος του προσπαθούσε ο Χάμες.

Ο Ισπανός τεχνικός διαχειρίστηκε λάθος τον αγώνα. Σε ενδεκάδα, αλλαγές, τακτική.

Και οι παίκτες δεν πολυπήραν στα σοβαρά τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου ματς.

Ο Ατρόμητος έτρεξε πιο πολύ, οι γραμμές του ήταν κοντά και τα έδωσε όλα στις προσωπικές μονομαχίες.  Ενδεχομένως να του άξιζε και η νίκη σύμφωνα με τη συνολική εικόνα του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός άργησε να μπει στο ματς κι όταν το έκανε δεν είχε συνέχεια κι έχασε μια τεράστια ευκαιρία να πλησιάσει ακόμα πιο πολύ την κορυφή.

Ασφαλώς δεν χάθηκε κάτι, αλλά, όπως και να το κάνουμε, αυτή η εμφάνιση προβληματίζει.

Όπως το γεγονό ότι ο ξένος τεχνικός δεν λέει να αλλάξει το σύστημα με τα τρία δεκάρια. Πού το έχει ξαναδεί αυτό; Στερείται λογικής.

Η ομάδα δεν έχει πλάτος και υπάρχει ανισορροπία μεταξύ επίθεσης και άμυνας. Φάνηκε ξεκάθαρα στο πώς έγινε το 1-1.

Δεν μπορώ να ξέρω πού το πάει ο Μιτσελ, αλλά ο Ολυμπιακός θα έχει πρόβλημα στα ντέρμπι. Ακόμα και την Τετάρτη με τον Αρη στη ρεβάνς του κυπέλλου.