Εκτός προγράμματος ήταν η ήττα της ΑΕΚ στα Γιάννινα. Θεωρητικά πάντα.

Η Ενωση βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση και ενόψει Παναθηναϊκού ήταν μονόδρομος η νίκη στο χθεσινό ματς. Κι όμως την πάτησε.

Και προσγειώθηκε ανώμαλα, διοτι από τη μία η διαφορά της με τον Παναθηναϊκό αυξήθηκε στους επτά βαθμούς και ο Ολυμπιακός την πλησίασε στους τρεις.

Μεσοεπιθετικά η ΑΕΚ δεν ηταν κακή. Είχε τις στιγμές της και στο 1-0 έχασε τρεις κλασικές ευκαιρίες. Αν είχε ισοφαρίσει το λογικό θα ήταν να βλέπαμε άλλο ματς.

Το πρόβλημα της Ενωσης ήταν στην άμυνα. Ο Βίντα δεν δικαίωσε τον προπονητή του που ήθελε να τον βάλει στο κλίμα ενόψει του ντέρμπι. Ο Κροάτης ήταν κακός.

Οπως και ο Σιντιμπέ. Αυτή την εποχή ο Ρότα είναι πολύ πιο χρήσιμος για την ομάδα του.

Έπειτα, με την είσοδο αυτών των δυο παικτών και τη χρησιμοποίηση από την αρχή και των Αμραμπατ, Φερνάντες η ΑΕΚ έχασε τη συνοχή της. Φάνηκε στις αποστάσεις που είχαν οι γραμμές της.

Κι όταν ο ΠΑΣ έβγαινε στην κόντρα η ΑΕΚ δεν μπορούσε να είναι αποτελεσματική. Γι’ αυτό και θα μπορούσε να είχε δεχθεί γκολ πριν γίνει το 2-0. Τα χαφ δεν βοήθησαν σε αυτό το κομμάτι. Και η ομάδα δεν είχε ένταση στο παιχνίδι της.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι μετά το 2-1 η ομάδα του Αλμέιδα μπλοκαρίστηκε. Μας έχει συνηθίσει διαφορετικά.

Παρά τις αλλαγές και την είσοδο του Φαν Βέερτ η Ενωση δεν έφτιαξε τις μεγάλες φάσεις για να κάνει το 2-2. Ταλαιπωρούσε τη μπάλα.

Βέβαια, είχε απέναντί της μια καλοστημένη και δυνατή άμυνα. Ο ΠΑΣ ήταν πολύ καλός και είχε έναν εκπληκτικό αριστερό μπακ, τον Πήλιο. Μπράβο στο παλικάρι.

Σε κάθε περίπτωση η ΑΕΚ έχασε καθαρά και αυτή η ήττα θεωρείται πισωγύρισμα.

Και τώρα ψυχολογικά ο Παναθηναϊκός έχει πάρει τα πάνω του για τον αγώνα της Κυριακής. Η ΑΕΚ θα είναι με την πλάτη στον τοίχο.