Ποτέ δεν σχολιάζω θέματα που δεν κατέχω η, δεν έχω προσωπική άποψη. Γι’ αυτό και αδυνατώ να αναφερθώ με λεπτομέρειες στον Πελέ. Τι έκανε, τέλος πάντων, αυτός ο ποδοσφαιριστής και μάγευε τα πλήθη.

Δυστυχώς, λόγω ηλικίας δεν τον πρόλαβα. Τον θυμάμαι στα 10 μου που πήγε στον Κόσμο της Νέας Υόρκης. Πολύ λίγα πράγματα.

Ό,τι έχω δει είναι από παλιά βίντεο και φωτογραφίες. Κι ό,τι μου είχε πει ο Κώστας Πολυχρονίου που τον είχε αντιμετωπίσει στο φιλικό του Ολυμπιακού με την Σάντος στη Λεωφόρο.

«Το μυστικό ήταν να μην τον αφήσεις να γυρίσει πρόσωπο με πρόσωπο, διότι τον έχανες. Αυτό έκανα και τον πήγα πολύ καλά. Ήμουν σκληρός, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά». Αυτά κι άλλα πολλά μου είχε πει ο Πολυχρονίου.

Τουλάχιστον ήμουν τυχερός που δύο φορές του έσφιξα το χέρι σε αθλητικές εκδηλώσεις στην Αθήνα. Τεράστια τιμή.

Όπως και να έχει, ο πλανήτης θρηνεί. Δεν ξέρω αν ήταν ο κορυφαίος των κορυφαίων, ξέρω ότι ήταν ο πρώτος πραγματικά πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής που έγραψε ιστορία, λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα παιδιά όλου του κόσμου που αποφάσισαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο.

Δεν είναι τυχαίο ότι από χθες το βράδυ που έγινε γνωστός ο θάνατός του είναι η πρώτη είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλάμε για τον Πελέ.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η τεράστια καριέρα του τα λέει όλα.  Γι’ αυτό και εκατοντάδες διεθνείς προσωπικότητες απ’ όλους τους χώρους εκφράζουν τη θλίψη τους για την απώλεια του Βραζιλιάνου Θρύλου. Αναγνωρίζουν την μοναδική προσφορά του στο άθλημα.

Ο Πελέ ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ως ο αιώνιος πρεσβευτής του ποδοσφαίρου.

Είναι τέτοιος ο σεβασμός και η αγάπη όλων μας στο πρόσωπό του που ουδέποτε θα ξεχαστεί. 

Ο Πελέ είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ…