Η Βραζιλία κέρδισε και τον δεύτερο αγώνα της και προκρίθηκε στους 16 του Μουντιάλ, όμως επιθετικά δεν μου γέμισε το μάτι.

Ασφαλώς πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ, έκανε δυο, τρεις ευκαιρίες, όμως είχε θέμα στο δημιουργικό κομμάτι.

Η απουσία του Νεϊμάρ ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή, για τον απλούστατο λόγο ότι οι Βραζιλιάνοι δεν διαθέτουν άλλο παίκτη με τα χαρακτηριστικά του άσου της Παρί.

Ο Νεϊμάρ είναι απρόβλεπτος και μπορεί να φτιάξει φάσεις από το πουθενά.

Το πείραμα Πακετά απέτυχε και γι’ αυτό αντικαταστάθηκε.

Η Βραζιλία έχει εξαιρετικό ρόστερ, όμως ο Νεϊμάρ είναι απαραίτητος κι αυτό θα φανεί στη συνέχεια.

Σε εκείνο που θέλω να σταθώ είναι το αμυντικό κομμάτι. Η Βραζιλία είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει δεχθεί φάσεις για γκολ.

Ούτε οι Σέρβοι, ούτε οι Ελβετοί μπόρεσαν να την απειλήσουν με παραβίαση της εστίας της.

Κι αυτό οφείλεται σε δυο λόγους. Πρώτα στην ποιότητα των αμυντικών με κορυφαίο για εμένα τον πολύπειρο Τιάγκο Σίλβα.

Αλλά και ο Κασεμίρο βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και κάνει τρομερή δουλειά στο κέντρο με τα τρεξίματα, τα κλεψίματα της μπάλας και τις αλληλοκαλύψεις του.

Ο δε Τίτε έχει πιάσει το νόημα και ξέρει ότι μόνο με δυνατή αμυντική λειτουργία θα έχει τύχη να σηκώσει την κούπα.

Έτσι, βλέπουμε μια Βραζιλία που πλέον ασχολείται συνειδητά και με το αμυντικό κομμάτι.

Είναι ισορροπημένη κι αυτό βοηθά τους μεσοεπιθετικούς να μην έχουν τη μεγάλη πίεση για το αποτέλεσμα όπως συνέβαινε πιο παλιά που όλο το βάρος έπεφτε σε αυτούς.

Πλέον, η επίθεση ξεκινά από την άμυνα. Οξύμωρο για μια Βραζιλία, αλλά είναι η πραγματικότητα.

Η σημερινή ευρωπαϊκή Βραζιλία αγωνίζεται διαφορετικά, δεν εντυπωσιάζει και γι’ αυτό στο τέλος μπορεί να φτάσει στον στόχο της.