Πριν τον αγώνα του Αγρινίου είχα τονίσει τη δυσκολία που θα συναντούσε ο Παναθηναϊκός. Κι όσοι είδατε το ματς θα διαπιστώσατε ότι οι πράσινοι ζορίστηκαν πολύ για να πάρουν το τρίποντο.

Από τη μια δεν μπόρεσαν να φτιάξουν κλασικές ευκαιρίες για γκολ κι από την άλλη ο Παναιτωλικός έφτασε δυο φορές κοντά στην επιτυχία.

Σαφώς ο Γιοβάνοβιτς είχε θέμα με τις απουσίες των Αϊτόρ, Παλάσιος. Από εκεί και πέρα, όμως, μία ομάδα που είναι πρώτη και πάει φουλ για τίτλο δεν γίνεται να στηρίζεται σε δυο και τρεις παίκτες.

Υποτίθεται ότι υπάρχουν λύσεις. Έτσι, άλλωστε, νίκησε ο Παναθηναϊκός με τον Ιωαννίδη όπου μπήκε αλλαγή και η ομάδα του έπαιξε με δυο σέντερ φορ.

Αν μη τι άλλο ο Γιοβάνοβιτς ανακάτεψε την τράπουλα και το ίδιο έκανε αμέσως μετα το γκολ. Μέχρι τριάδα στα στόπερ έβαλε.

Μέχρι τότε, όμως, το Τριφύλλι είχε ξανά πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι. Και για εμένα εκεί πρέπει να εστιάσει ο Σέρβος τεχνικός στην προετοιμασία της περιόδου του Μουντιάλ. Ο Παναθηναϊκός παίζει καλή μπάλα, προσπαθεί, αλλά κερδίζει με πολύ άγχος.

Κάποιος θα σχολιάσει ότι δείχνει το μέταλλο του νικητή. Σωστό. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν αδυναμίες στα χαφ. Επιμένω ότι λείπει πολύ ο Βιγιαφάνιες κι ασφαλώς ο Γκατσίνοβιτς. Οι πράσινοι δεν έχουν καλύψει επάξια τα κενά τους.

Ο δε Μπερνάρ ακόμα θέλει τον χρόνο του. Τα δίνει όλα, όμως, κι αυτό έχει τη σημασία του.

Επίσης να τονίσω ότι ο Παναθηναϊκός δείχνει σημάδια κούρασης. Λογικό διότι συνέχεια παίζουν οι ίδιοι παίκτες και η ομάδα στερείται βάθους στο ρόστερ της. Οπωσδήποτε χρειάζεται ενίσχυση τον Ιανουάριο.