Ευκολοδιάβαστο είναι το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού στο Μπακού. Έπαιξε για να μη χάσει.

Το 0-3 του πρώτου ματς ήταν πολύ χοντρό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα των ερυθρόλευκων και παρά το γεγονός ότι η ομάδα που κατέβασε ο Μίτσελ δεν ήταν η βασική ανταποκρίθηκε σε αυτό που ήθελε. Και, μάλιστα, χωρίς να δεχθεί τέρμα.

Κάποιος θα σχολιάσει ότι το 0-0 και η εικόνα του Ολυμπιακού απέχει από τις πραγματικές του δυνατότητες. Θα συμφωνήσω.

Ο Ολυμπιακός, όμως, ειναι μια ομάδα που έχει αλλάξει τρεις προπονητές, έχει χρησιμοποιήσει 40 παίκτες σε 17 αγώνες και αναγκάζεται να αγωνίζεται με διαφορετικούς ποδοσφαιριστές σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Κάτω, λοιπόν, από αυτές τις συνθήκες δεν είναι εύκολο η ομάδα να βρει χημεία. Απαιτείται ένας βασικός κορμός που αυτή την εποχή δεν υπάρχει.

Γι’ αυτό και στο λιμάνι είναι ικανοποιημένοι με τον βαθμό που τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν για τη συνέχεια  στο Κόνφερενς Λιγκ. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η ομάδα κέρδισε σε ψυχολογία.

Ο Μίτσελ ξεκίνησε με τριάδα στα στόπερ και διαπίστωσε ότι αυτός ο σχηματισμός δεν ταιριάζει στην ομάδα.

Με τον έναν η, τον άλλον τρόπο ο Ολυμπιακός απορρόφησε την επιθετικότητα της Καραμπάγκ στα πρώτα 25 λεπτά και μετά την αλλαγή σε 4-2-3-1 το ματς έσβησε.

Ούτε οι Αζέροι απείλησαν, αλλά ούτε κι ο Ολυμπιακός, ο οποίος πρόσεξε περισσότερο την ανασταλτική του λειτουργία.

Ο Μίτσελ έκανε τις αλλαγές του και προσπάθησε να κλέψει το ματς, όμως δεν του κάθισε. Κι αυτό διότι επιθετικα δεν πήρε κάτι από Βαλμπουενά, Μαρσέλο, Χουάνγκ και Γκάρι Ροντρίγκες.

Μου άρεσε που ο Ισπανός τεχνικός εμπιστεύτηκε ξανά τον Ντόι. Δείχνει τόλμη. Έτσι, άλλωστε, κερδίζονται οι νέοι ποδοσφαιριστές. Ο πιτσιρικάς ήταν καλός δίπλα στον έμπειρο Παπασταθόπουλο.

Ο Πασχαλάκης δεν αντιμετώπισε δύσκολες φάσεις, αλλά κάθε άλλο παρά επηρεασμένος από την πολύμηνη αποχή του έδειξε.

Όσο για τον Ρέαμπτσιουκ να δω πότε το παλικάρι θα πάρει ανάσες. Ξεκινά το ματς και είναι ήδη κουρασμένος…