Αδικεί την ΑΕΚ το 0-2 του Χαριλάου. Ήταν κλάσεις ανώτερη από τον Αρη και ένα 0-5 θα ήταν φυσιολογικό αποτέλεσμα. Για τέτοια διαφορά μιλάμε ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Αν εξαιρέσουμε την αρχή του ματς που λόγω έδρας ο Αρης μπήκε πιο δυνατά, η ΑΕΚ έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση. Με καθαρό μυαλό και σωστή αγωνιστική προσέγγιση έφερε το ματς στα μέτρα της.

Ήταν το αφεντικό του αγώνα με όλη τη σημασία της λέξης. Μια ομάδα με έντονη προσωπικότητα.

Σαφώς τη βοήθησε το κακό κοουτσάρισμα του Πάρντιου που άφησε την ομάδα του γυμνή στο κέντρο όσον αφορά την ανασταλτική της λειτουργία, όμως και πάλι η ΑΕΚ ήταν πολύ καλά τοποθετημένη στο γήπεδο και είχε ισορροπία σαν ομάδα.

Ειδικά στην κόντρα η Ενωση ήταν το κάτι άλλο. Ο Λιβάι, ο Γκατσίνοβιτς, ο Πινέδα, ο Αραούχο, ο Σιμάνσκι ως κλασικός κόφτης βρίσκονται σε δαιμονισμένη κατάσταση.

Γι’ αυτό και η ΑΕΚ παίζει τόσο όμορφο ποδόσφαιρο. Ξέρει τι θέλει και κυρίως πώς να το πάρει. Κι έχει θεαματική βελτίωση στην άμυνα. Πολύ καλός ο Μουκουντί. Θηρίο. Ουσιαστικός.

Κατά τη γνώμη μου αυτή την εποχή η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ελληνική ομάδα. Η, αν προτιμάτε παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Ο Αλμέιδα κατάλαβε γρήγορα ότι με την τριάδα στην άμυνα δεν πάει πουθενά, άλλαξε το σύστημά του και πλέον η ομάδα του πετάει φωτιές.

Έχει και το σούπερ κίνητρο του νέου γηπέδου, οπότε είναι πολύ σοβαρή διεκδικήτρια του τίτλου.

Για τον Αρη τα είπα και τα έγραψα με το που ξεκίνησε η σεζόν. Έχει σοβαρότατο θέμα στον χώρο της μεσαίας γραμμής.

Διαθέτει καλούς παίκτες μεσοεπιθετικά, αλλά η ομάδα δεν παίζει άμυνα. Χρειάζεται καλό ανακάτεμα της τράπουλας και στοχευμένη ενίσχυση τον Ιανουάριο.