Το ματς στο Ηράκλειο δεν ήταν καθόλου εύκολο για τον Ολυμπιακό, διότι είχε ψυχολογικό βάρος.

Του κάθισε και το αυτογκόλ του πιτσιρικά, οπότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν να ανέβουν βουνό.

Το γύρισαν, όμως, το παιχνίδι. Κι ας έχασαν πέναλτι.

Με τις λογικές αλλαγές του Μίτσελ και την αναδιάταξη στους ρόλους κάποιων παικτών. Όπως του Εμβιλά που γύρισε πάλι στόπερ και του Χουάνγκ που ήταν το 6άρι.

Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου ήταν μέτριος. Δεν είχε ουσία στο παιχνίδι του. Ήταν λίγος επιθετικά. Το ίδιο και ο ΟΦΗ που χτύπησε πρώτος με την ευκαιρία του Γκερέρο.

Αλλά στην επανάληψη ανέβασε ταχύτητα, πίεσε τον ΟΦΗ και στο τέλος πήρε αυτό που δικαιούτο.

Έτσι έπρεπε να αγωνιστεί από την αρχή του ματς.

Και δεν το έκανε γιατί ήταν επηρεασμένος από τη νέα βαριά ήττα στην Ευρώπη.

Όταν, όμως, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο επικράτησε το ένστικτο της επιβίωσης.

Το κλειδί του ματς ήταν ότι οι Πειραιώτες αντέδρασαν μετά το χαμένο πέναλτι. Θα μπορούσε να τους πάρει από κάτω.

Διαθέτουν, όμως, παίκτες με προσωπικότητα και αυτό  μέτρησε. Μπήκε μπροστά ο ποδοσφαιρικός εγωισμός.

Ο ΟΦΗ δεν μου άρεσε. Έχει χτυπητές αδυναμίες και στις τρεις γραμμές του και θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα αν δεν ενισχυθεί σημαντικά τον Ιανουάριο.

Όσο για τον ΠΑΟΚ πραγματικά είναι άξιος της μοίρας του.

Ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στη Λιβαδειά και στο τέλος κινδύνεψε ακόμα και να χάσει.

Σκόραρε με τον Νάρεϊ και αντί να διατηρήσει τον έλεγχο του αγώνα γύρισε πίσω και επέτρεψε στον Λεβαδειακό να ελπίζει από το πουθενά.

Ήταν εγκληματική η συμπεριφορά των παικτών του ΠΑΟΚ, διότι διαθέτουν ποιότητα και σε ολόκληρο το ματς αυτοί είχαν το γενικό πρόσταγμα.

Αυτά παθαίνει όποιος δεν είναι σωστά προετοιμασμένος και δεν έχει καθαρό μυαλό. Και στον πάγκο και στον αγωνιστικό χώρο.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης την πάτησε όπως και στο Ηράκλειο.

Άλλοι δυο χαμένοι βαθμοί και μεγάλη γκρίνια εντός της ομάδας.