Το πρώτο ημίωρο της ΑΕΚ στο Αγρίνιο ήταν το καλύτερο που έχω δει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα.

Η Ενωση ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε αυτό το παιχνίδι και ότι δεν την έπαιρνε για άλλες απώλειες βαθμών.

Έτσι, οι παίκτες της μπήκαν αποφασισμένοι για τη νίκη και την πήραν δίκαια.

Δεν έχει σημασία αν το 0-1 ήρθε στις αρχές της επανάληψης. Αν θέλετε αυτό ήταν  θέμα χρόνου σύμφωνα με την εικόνα της ΑΕΚ.

Αυτό που μετράει είναι ότι είδαμε μια ομάδα να βγάζει φωτιές. Με τετράδα στην άμυνα, τον Πινέδα κοντά στον Σιμάνσκι, τους Γκατσίνοβιτς, Ελίασον στα άκρα και τον Αραούχο ελεύθερο πίσω από τον Λιβάι.

Οι επιθέσεις της ΑΕΚ ήταν συνεχείς, έφτανε άνετα στην περιοχή και ο Παναιτωλικός δυσκολευόταν να την ακολουθήσει.

Ακόμα και όταν οι Αγρινιώτες ισορρόπησαν σε μικρά διαστήματα, πάλι η ομάδα του Αλμέιδα είχε τον έλεγχο του αγώνα. Κι αυτό διότι οι παίκτες άλλαζαν συνεχώς θέσεις στον άξονα και η ομάδα τους είχε υπεροπλία.

Γενικά ήταν μια γεμάτη εμφάνιση της Ενωσης που άφησε υποσχέσεις και δείχνει τον δρόμο στον Αλμέιδα πώς θα πρέπει να συνεχίσει.

Το έχω ξαναπεί, ότι μεσοεπιθετικά οι κιτρινόμαυροι έχουν λύσεις. Διαθέτουν αρκετούς καλούς παίκτες.

Το ερωτηματικό είναι η ανασταλτική λειτουργία. Κι ένας τρόπος να μειώσει τα λάθη είναι να κρατά τη μπάλα.

Υ.Γ.: Εύχομαι στον Γαλανόπουλο ο θεός να τον έχει καλά και να αφήσει πίσω του την απίστευτη ταλαιπωρία που πέρασε από τους σοβαρούς τραυματισμούς του.