Πανηγυρικό είναι το κλίμα στην ΑΕΚ. Λογικό μετά την τριάρα στη Λαμία και την αναμονή του κόσμου να μπει στην Αγιά Σοφιά. Θα καθυστερήσει λίγο, αλλά εδώ περίμενε τόσα και τόσα χρόνια…

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι έχω να παρατηρήσω δυο, τρία πράγματα για το παιχνίδι της ΑΕΚ. Ασφαλώς είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, όμως εκτιμώ ότι ο τρόπος που παίζει ο Αλμέιδα είναι επικίνδυνος.

Ειδικά όταν βλέπουμε τον Αμραμπατ να παίζει όλη την πλευρά από δεξιά. Δεν του πάει αυτός ο ρόλος.

Και νομίζω το ίδιο ισχύει και για τον Τσούμπερ από αριστερά. Η Λαμία ήταν η Λαμία. Θα έρθουν τα δύσκολα ματς που οι αντίπαλοι θα παίζουν πολύ από τα άκρα.

Ο Αλμέιδα παίζει φουλ επιθετικά και η ομάδα είναι εκτεθειμένη στην ανασταλτική της λειτουργία. Θα την πατήσει από τις πτέρυγες.

Για να παίξεις αυτό το σύστημα χρειάζεσαι τους κατάλληλους παίκτες που η ΑΕΚ δεν τους διαθέτει. Τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Η Ενωση κατεβαίνει με 3-5-2 που στην ουσία είναι 3-1-4-2. Στη Λαμία, μάλιστα, ο Μάνταλος έπαιζε λίγο πιο πίσω από τον Αραούχο. Σε ένα 3-1-4-1-1.

Ο Αργεντίνος θέλει πίεση μπροστά και δικαιώθηκε στα δυο πρώτα γκολ, πολύ τρέξιμο και να βλέπει μια ομάδα δεμένη και να βγάζει ένταση. Σωστό. Μόνο που η ΑΕΚ της πρώτης αγωνιστικής δεν είχε ισορροπία. Και στην αρχή του ματς ζορίστηκε. Θα μπορούσε να είχε βρεθεί και πίσω στο σκορ.

Καλός ο Γιόνσον, που για εμένα πρέπει να αγωνίζεται σαν σκούπα μπροστά από τα στόπερ, ωραίος ο Πινέδα (πέτυχε γκολάρα) και με πολλά προσόντα οι Λιβάι, Γκατσίνοβιτς, Τσούμπερ, Αμραμπατ. Επιθετικά, όμως. Στο αμυντικό κομμάτι υπάρχει θέμα.

Και δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί ο Γκατσίνοβιτς που θα έπαιζε αντί του Αμραμπατ από δεξιά.

Με αυτά που έχω δει η ΑΕΚ έχει ανάγκη από δυο παίκτες που πρώτα να είναι μπακ-χαφ και μετά χαφ-μπακ.