Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που έχει πλέον τον πρώτο λόγο για τον τίτλο, όμως εγώ κρατώ το πολύ υψηλό επίπεδο και του αποψινού αγώνα.

Στα δικά μου μάτια κόκκινοι και πράσινοι είναι ισοδύναμοι.

Κι αυτό έχει αποδειχθεί από την εξέλιξη και των τριών αγώνων.

Βλέπουμε εξαιρετικό μπάσκετ και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.

Σαφώς απευθύνομαι στους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους κι όχι αυτούς που δεν τους απασχολεί τίποτε άλλο πέρα από τη νίκη με κάθε τίμημα.

Ο Παναθηναϊκός είχε το ματς στα χέρια του, αλλά προς το τέλος έπαθε μπλακ άουτ.

Επιθετικά ήταν άστοχος και αμυντικά πρώτα την πάτησε από τον Παπαπέτρου και στη συνέχεια φάνηκε αδύναμος να σταματήσει τον Σπανούλη που πάντα στο φινάλε ξέρει να …σκοτώνει τον αντίπαλο.

Αυτό, άλλωστε, είναι και το χαρακτηριστικό του.

Διαθέτει το ένστικτο του νικητή και δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίρνει κάθε ρίσκο.

Ο Ολυμπιακός έδειξε χαρακτήρα και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την δύναμη του ΣΕΦ.

Στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα οι ερυθρόλευκοι δεν ήταν καλοί, είχαν πολύ άγχος, προβλήματα στην άμυνα και η γενική τους εικόνα ανησύχησε την εξέδρα.

Οι πράσινοι πατούσαν καλύτερα στο παρκέ και είχαν περισσότερη ενέργεια, όμως δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το καθαρό μυαλό μέχρι το τέλος.

Γι’ αυτό και έκαναν λάθη που τελικά τους κόστισαν.

Αν το τριφύλλι καταφέρει και ισοφαρίσει σε 2-2, τότε ο τελευταίος τελικός αναμένεται να είναι όλα τα λεφτά.

Καμία από τις δύο ομάδες δεν είναι αυτό που λέμε το μεγάλο φαβορί, παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προέρχεται από δύο σερί νίκες και η ψυχολογία είναι με το μέρος του.

Όλα είναι ανοικτά, διότι υπάρχει ισορροπία στα θετικά και τα αρνητικά των αιωνίων.