Καθημερινά διαβάζω δεξιά κι αριστερά για το βαθύ ρόστερ της ΑΕΚ. Και χθες η ομάδα γκέλαρε με την Καλλιθέα γιατί, λέει, ήταν πολύ σημαντικές οι απουσίες λόγω τραυματισμών.

Τότε για ποιο μεγάλο ρόστερ μιλάμε; Είναι δυνατόν η ΑΕΚ να αδυνατεί να κερδίσει μια νεοφώτιστη ομάδα και να έχουν έτοιμο το άλλοθι της αποτυχίας;

Δεν ευθύνονται στην ΑΕΚ που αγωνίζονται χωρίς αριστερό μπακ; Κακός ήταν χθες ο Πήλιος και οι πάντες βλέπουν ότι δεν είναι για τόσο υψηλό επίπεδο. Γιατί δεν πήραν παίκτη;

Η, ο Περέιρα δεν είναι με την ομάδα εδώ και δύο μήνες; Γιατί ακόμη σέρνεται;

Άλλο ο Πιερό που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Λιβάι και χρειάζεται χρόνος προσαρμογής για τους παίκτες να τον μάθουν κι άλλο ο Περέιρα.

Η αλήθεια είναι ότι χθες η ΑΕΚ έφτιαξε φάσεις για γκολ. Άργησε, αλλά τις έκανε.

Και θα μπορούσε να είχε πετύχει ένα και δύο τέρματα. Όπως φυσικά θα μπορούσε να είχε δεχθεί και να χάσει και το ματς. Ειδικά με αυτή την αξέχαστη φάση του Μουτίνιο από την πάσα του Πήλιου.

Ως εικόνα, όμως, η ΑΕΚ έδειξε ξανά πολύ αγχωμένη. Δεν πατάει γερά στα πόδια της και δεν είναι πια η ομάδα που παίζει πολύ με συνεργασίες και βγάζει ένταση στο παιχνίδι της.

Έχει γίνει αρκετά προβλέψιμη και στηρίζεται πολύ στις ατομικές ενέργειες. Δεν είναι καλή η λειτουργία της.

Ο Πινέδα έπαιξε αναγκαστικά δεξί μπακ και τα χαφ δεν έκαναν σωστά και γρήγορα αυτά που όφειλαν να κάνουν.

Οι δε Περέιρα, Μάνταλος είχαν μπερδέψει ρόλους και μέτρα, με φυσικό επακόλουθο να γίνεται παιχνίδι από τα άκρα και κυρίως από δεξιά.

Προσωπικά μου αρέσει ο Ελίασον, αλλά ο Φερνάντες είναι πολύ καλύτερος με τη μπάλα στα πόδια. Έχει το απρόβλεπτο που προφανώς δεν θέλει να δει ο Αλμέιδα.

Για έναν ακόμα αγώνα η Καλλιθέα άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Και ως ομάδα και ως μονάδες κάποιοι παίκτες. Φαίνεται καλοδουλεμένη και θα μας απασχολήσει στο φετινό πρωτάθλημα.